De Iraanse Elnaz Vaezzadeh (27) is niet de eerste en ongetwijfeld niet de laatste die het overkomt: opgelicht worden door een zogenaamde kamerverhuurder. Ze vertelt haar verhaal aan Cursor om anderen te behoeden voor dezelfde pech. 

Vaezzadeh is heel blij wanneer ze hoort dat ze het onderzoek voor haar masterscriptie mag doen in de groep Microsystems van Jaap den Toonder, aan de  faculteit Mechanical Engineering. Vanuit Italië – ze studeert biomedical enigineering in Milaan – gaat ze alvast op zoek naar een kamer. Ze krijgt tips voor websites en Facebookgroepen en reageert op elke advertentie.

“Eén adverteerder reageerde onmiddellijk terug. Het contact verliep heel goed, ik zag geen reden voor alarmbellen.” Vaezzadeh spreekt de huisbaas – met een typisch Nederlandse naam – via de telefoon. Hij laat het huis en de kamer zien via video en stuurt een keurige huurovereenkomst op. Vaezzadeh checkt via Google Maps of het adres bestaat en maakt twee keer vijfhonderd euro over: voor de borg en voor de eerste maand huur. Het contact blijft daarna goed.

Aankomst

Vaezzadeh reist blij af naar Eindhoven. Ze weet hoe hoog de kamernood is in Eindhoven – er zijn momenteel zo’n zeventig internationale studenten zonder kamer – en ze is opgelucht dat ze al een kamer heeft weten te bemachtigen. Als ze afgelopen vrijdag aanbelt bij haar nieuwe adres in de Dommelhoefstraat, doet er echter niemand open. “Ik kon zien dat het huis bewoond was, er stonden schoenen in de gang. De politie bevestigde later dat er al jaren een gezin op dat adres woont.”

Gedesillusioneerd boekt de masterstudent een hotelkamer, waarna ze aangifte gaat doen bij de politie. Een paar dagen later krijgt ze een brief: de politie geeft door drukte geen prioriteit aan haar zaak. Naar het geld kan ze dus fluiten. Ze heeft geen contact meer opgenomen met de ‘huisbaas’: “Ik was zó boos en overstuur. En de kans dat hij mijn geld teruggeeft, lijkt me onbestaand.”

Dure les

De hotelmanager troost Vaezzadeh en geeft korting op de hotelkamer waar ze voorlopig noodgedwongen moet verblijven. Ook haar nieuwe collega’s geven haar een warme ontvangst. “Na mijn studie wil ik graag werk vinden in Nederland of een van de omringende landen.”

Vaezzadeh zoekt intussen hard door naar een – echte – kamer, in elk geval tot juni of juli 2022 (tipgevers mogen zich melden bij Cursor). “Dit is een levensles die je nooit zult vergeten, zei de secretaresse van de afdeling tegen me.” Achteraf kan Vaezzadeh de voortekenen van het bedrog wel aanwijzen. Ze somt ze graag op, in de hoop anderen hetzelfde lot te besparen.

Allereerst: de malafide huisbaas reageerde metéén op haar berichtje. Er is nu zo veel kamernood, dat je er eigenlijk altijd zelf achteraan moet. Een belangrijke alarmbel is dat ze het geld moest overmaken naar een buitenlandse bankrekening: “Hij zei dat hij in het Verenigd Koninkrijk werkte.” En ten slotte: “Als het te mooi lijkt om waar te zijn, dan is dat vaak ook. Zorg dat jij of iemand anders persoonlijk naar de kamer kan gaan kijken – al moet je er het vliegtuig voor pakken.”