En hoe is het op Spitsbergen?
Groeten vanuit het koude Spitsbergen, schreef Brandon van Schaik in een mail naar Cursor. De masterstudent Sustainable Energy Technology is voor zijn stage een vliegtuigdrone aan het bouwen die in de poolnacht foto’s kan maken van het noorderlicht. Er zijn slechtere (en warmere) plekken voor een stage denkbaar. Van Schaik vertelt met enthousiasme hoe het hem bevalt aan de noordelijkste instelling voor hoger onderwijs ter wereld.
“Ik ben via docent Hjalmar Mulders terechtgekomen op Spitsbergen, een eiland onder Noorse soevereiniteit op zo’n 79 graden noorderbreedte. In het stadje Longyearbyen staat universiteitencentrum UNIS. Hier wordt onder andere onderzoek gedaan naar het noordpoollicht. Voor mijn stage in de master Sustainable Energy Technology ben ik een vliegtuigdrone aan het bouwen die in de poolnacht foto’s kan maken van aurora borealis, het noorderlicht. Een supergaaf project, al zeg ik het zelf.” Van Schaik laat graag horen wat er allemaal mogelijk is in het Spitsbergense, nu de coronamaatregelen versoepeld zijn.
Hij schat dat er in het stadje van zo’n tweeduizend inwoners ongeveer 120 studentenkamers zijn voor één of twee personen. “Ik hoorde dat elk jaar meer dan duizend studenten de safety training volgen”, vertelt Van Schaik in MS Teams.
IJsberen
Elke student die naar Spitsbergen gaat, zal volgens hem een aantal bijzondere avonturen meemaken. “Bij stages en de meeste vakken die je hier volgt, moet je verschillende veiligheidstrainingen ondergaan. De voornaamste is de ijsbeerveiligheidstraining waar je les krijgt over het gedrag van ijsberen, gevolgd door een schiettraining. Het is namelijk zo dat wanneer je buiten de straatverlichting van Longyearbyen gaat, je altijd een geweer bij je moet hebben voor het geval je een ijsbeer tegenkomt! Bijna elk jaar komt er iemand om door een incident met een ijsbeer, een reëel gevaar dus!”
Van Schaik heeft zelf nog geen ijsberen gezien. “Die zijn meestal aan de kust, maar daar kom ik niet zo vaak. We hebben alleen geschoten op de schietbaan, niemand wil echt op een ijsbeer schieten hier. Dat doe je alleen als je in levensgevaar bent. In alle andere gevallen schrik je de ijsbeer af met een signaalpistool met een flashbang charge die heel hard ontploft ongeveer honderd meter verderop. De laatste ijsbeer waar ik van weet, was vorige week, toen we keken naar het noorderlicht op een plek zonder lichtvervuiling. We zagen een rood signaal aan de andere kant van het fjord. Dat betekent dat er iemand in nood is of dat er een ijsbeer gespot is. Dus toen kwam het wel even heel dichtbij, aangezien het fjord misschien twee kilometer breed was daar.”
Niet alleen de fauna is een punt van zorg, ook het ijskoude zeewater mag niet onderschat worden. Van Schaik en alle andere stagiaires zijn verplicht een marine safety training te volgen. “Hierbij moesten we in het ijskoude fjord springen in een survival suit en ons aan medestudenten vastmaken om gezamenlijk naar een veilige plek te zwemmen. Dit is voor het geval je onverhoopt te water raakt tijdens een excursie op zee.”
In zijn vrije tijd gaat Van Schaik meestal hiken, in de weinige uren dat er licht is, met spikes onder z’n schoenen. Met name op de gletsjers is het best glad. Twee gletsjers, Longyearbreen en Larsbreen - breen is Noors voor gletsjer -, liggen op drie kwartier lopen van studentenflat Elvesletta. De studenten vermaken zich met ijsgrotten bezoeken of met het beklimmen van bergtoppen met namen als Sarkofagen, Trollsteinen en Sukkertoppen. “En natuurlijk wordt er vaak wel een feestje georganiseerd, maar dat is hetzelfde in elk studentenhuis”, zegt hij.
Elektrisch vliegen
Cursor kent Brandon van Schaik van eerdere bijzondere activiteiten. Zo is hij mede-oprichter van Falcon Electric Aviation, een studententeam dat bestaande lesvliegtuigen ombouwt tot elektrische vliegtuigen, en is hij teamlid van ABC You Later dat onderzoekt of elektrisch vliegen tussen Curaçao, Aruba en Bonaire mogelijk is.
Dit kwartiel maakt Van Schaik een drone met noorderlichtcamera bij UNIS, de instelling die de volgende generatie van Arctische deskundigen op het gebied van biologie, geologie, geofysica en technologie opleidt. “Ik verwacht deze midden november en december te kunnen laten vliegen, tijdens drie raketlanceringen die uitgevoerd worden om het noorderlicht te bestuderen. Ik hoop dat ik bij die gelegenheden goede data kan verzamelen en wellicht ook wat mooie foto’s kan maken.”
Vlak voor Kerst rondt Van Schaik zijn stage op Spitsbergen af en komt hij terug naar Nederland. Met een beetje spijt in zijn hart. “Toen ik aankwam, vroeg ik me af of ik het wel drie maanden vol zou houden, maar nu wil ik heel graag in de toekomst nog eens terug.” Wel heeft hij heel veel zin om weer aan een elektrisch vliegtuig te mogen sleutelen bij ABC You Later. “We gaan nieuwe sensoren inbouwen in de Pipistrel Velis Electro, zodat die kunnen signaleren wanneer er onderhoud gepleegd moet worden.” Hij kan zich voorstellen dat hij na zijn afstuderen een PhD wil doen, maar dat zal niet op Spitsbergen zijn. “Ik kom hopelijk nog eens als toerist naar hier.”
Discussie