De maatregelen die gepaard gingen met de bestrijding van het coronavirus en het weer opvlammen daarvan in diverse varianten, heeft voor een groot deel de ritmiek op de campus van de universiteit bepaald. Met de komst van vaccins bleek het weer mogelijk om maatregelen te versoepelen en om de campus en de gebouwen weer open te stellen voor studenten en medewerkers. Onderzoekers konden weer zonder al te veel obstakels hun research doen, colleges waren weer fysiek bij te wonen, en studenten konden samen in een ruimte weer ervaren hoe zwaar hun lotgenoten een tentamen vonden. Er kwam weer meer reuring in de cafés, kantines en de verenigingsruimtes, al waren restricties soms nog wel van kracht en bepaalden mondkapjes lange tijd het beeld in de gangen en de openbare ruimtes.

Nu de besmettelijke omikron-variant de kop heeft opgestoken en het afwachten is wat daar de gevolgen van gaan worden, is op het eind van dit jaar toch weer veel on hold gezet of simpelweg afgelast. Wat iedereen vreesde, een sluiting van het hoger onderwijs, was uiteindelijk niet te voorkomen, en onzeker is hoelang dit zich gaat doorzetten in het nieuwe jaar. Het zet veel spanning op de hele organisatie.

Veel medewerkers, ook die van Cursor, vergaderen en werken voornamelijk weer van huis uit. En tijdens interviews zien we dat ook studenten, docenten en wetenschappers ons weer vanuit hun thuissituatie te woord staan. Het lachen om het zien van ondergoed aan een wasrekje of een verstoring door binnenstormende kinderen, is inmiddels wel verstomd. Het online gaan van onze ontmoetingen voelt aan als slechte droom die zich blijft herhalen.