“Soms is het prettig om over een onderwerp te praten, zonder het letterlijk te benoemen.” Dat geldt bijvoorbeeld voor gevoelige thema’s als diversiteit en inclusie, vertelt Chiara Treglia. De Italiaanse is een van de ontwerpers achter Tini Studio, gevestigd op Sectie-C en Strijp-S. Als hybride docent op de TU/e geeft ze het vak Design Innovation Methods. Daarnaast laat ze studenten van Industrial Design (ID) in haar bedrijf kennismaken met de zakelijke praktijk. Met een mooie term heet die rol industry liaison.

Hoewel het moeilijk is om te praten over diversiteit en inclusie – of liever gezegd: over het ontbréken daarvan – is het wel belangrijk dat het gebeurt. Zowel de medewerkers als de organisatie worden er beter van. Maar hoe voorkom je dat het gesprek strandt, of dat er mensen gekwetst raken? Je hebt te maken met onprettige ervaringen van medewerkers, die botsen met vooroordelen die in de organisatie leven.

Treglia geeft een – algemeen – voorbeeld. “Stel, je zou willen dat medewerkers zich ook ziek kunnen melden bij mentale klachten, niet alleen als ze fysiek ziek zijn. Daarmee maak je de organisatie inclusiever voor mensen met mentale gezondheidsproblemen. Maar wat als het management vreest dat medewerkers misbruik zullen maken van deze mogelijkheid?”

Gereedschapskist

Ingewikkelde materie, kortom. Treglia, die na een ID-bachelor in Eindhoven haar dubbele master volgde aan het Royal College of Art en het Imperial College of London, ontwikkelde voor haar masterthesis de zogenaamde Multiverse Toolkit. Een gereedschapskist, maar dan niet gevuld met hamers en schroevendraaiers, maar met raketten, satellieten en planeten.

Die ruimte-elementen bleken bij het testen prima geschikt als metaforen om het lastige thema tóch te bespreken. Een ‘satelliet’ pikt signalen op uit de organisatie, de gesprekspartners kunnen samen bedenken hoe de ‘planeet’ eruitziet waar zij naartoe willen en vervolgens wordt de ‘ruimtereis’ naar dat doel uitgestippeld.