“Een uniek jaar, door corona en een tweeling”

Het thuiswerken in coronacrisistijd is ons nieuwe normaal. We leren omgaan met de veranderde kaders en onze valkuilen in deze situatie, vinden thuis steeds beter onze weg en missen de campus en elkaar intussen als nooit tevoren. Cursor belt regelmatig met een mede-thuiswerker om te horen hoe het gaat. Vandaag: universitair docent Roy van der Meel, die dankzij het thuiswerken voor zijn vrouw - zwanger van een tweeling - kan zorgen.

Op de dag voor de lockdown verraste de vrouw van Roy van der Meel, universitair docent Precision Medicine bij Biomedische Technologie, hem bij thuiskomst met een positieve zwangerschapstest.

Bij het eerste bezoek aan de verloskundige veroordeelde corona Roy tot de wachtkamer, terwijl zijn vrouw Anna een echo kreeg. “Op een gegeven moment zwaaide de verloskundige naar me: “Meneer Van der Meel, dit moet u even zien!”. Anna bleek in blijde verwachting van een tweeling, die rond oktober wordt verwacht.

Dat verklaarde meteen waarom Anna’s zwangerschap gepaard ging met veel heftigere misselijkheid dan gebruikelijk. “En daar kwam een positieve kant van het gedwongen thuiswerken om te hoek kijken”, relativeert Roy lachend, “want nu heb ik Anna goed kunnen bijstaan tijdens sessies in het kleinste kamertje van het huis waarvan ik de details niet met de lezers zal delen.” Inmiddels gaat het iets beter met de aanstaande moeder. “2020 gaat de boeken in als een uniek jaar voor ons, zoveel is zeker”, zegt Roy trots vanachter zijn laptop.

Onderwijs vanuit thuis

Roy’s dagen zijn met het thuiswerken niet veel anders ingedeeld dan voorheen. “Ik heb het zeker niet minder druk; ik dien onderzoeksaanvragen in, schrijf papers, begeleid studenten. Dat loopt gewoon allemaal door, maar dan online.”

Op dit moment gaat een groot deel van zijn tijd gaat naar het geven van onderwijs. De basis hiervoor is het onderzoek in de Precision Medicine groep, waar hij in januari 2019 is begonnen. “Onze expertise ligt in het ontwikkelen van immuuntherapieën op basis van nanomedicines. Groepsleider Willem Mulder en ik hebben samen een nieuw vak opgezet dat de hele cyclus van nanomedicine ontwikkeling beslaat. Het eerste deel gaat over de basis, de bouwstenen en zelfassemblage, analysetechnieken, preklinische ontwikkeling, maar ook diagnostische en therapeutische toepassingen. Verder besteden we aandacht aan het opschalen en produceren van de nanomedicines en uiteindelijk de vertaalslag naar daadwerkelijke geneesmiddelen. Daarbij komt ondernemerschap ook aan bod.”

Online voordelen

Het vak zou aan maximaal 25 masterstudenten gegeven worden, vanwege de praktische component. Toen deed corona zijn intrede en moest alles opeens online gebeuren. “Een hoop studenten die naar het buitenland zouden gaan voor een stage of afstuderen vroegen of ze dit vak konden volgen, omdat ze toch hier moesten blijven. Uiteindelijk zaten we op 60 studenten. Dat betekent meer werk voor ons met de evaluaties, maar wij willen studenten zo goed als mogelijk steunen”, zegt Roy enthousiast.

En al is het ontzettend raar om een vak op te nemen voor een lege collegezaal, Roy ziet ook voordelen aan online onderwijs. “Via Teams kunnen de studenten heel gemakkelijk feedback geven, dus je kunt tijdens het vak eenvoudig aanpassingen doorvoeren. Het geven van dit vak is daardoor een steile, maar goede leercurve.”

Terug naar het lab

Het onderzoek heeft door de coronacrisis even stilgelegen in zijn groep, maar inmiddels zijn ze weer begonnen. Sinds de labs begin mei voorzichtig zijn opengesteld voor AIO’s en postdocs, is Roy elke donderdag in Helix te vinden als verantwoordelijk staflid. “Dan ben ik beschikbaar voor vragen of onverhoopte calamiteiten. Ondertussen kan ik aan mijn eigen onderzoek werken, papers schrijven, of online college geven.”

De Precision Medicine-groepsleden komen geregeld online samen om de voortgang te bespreken. “Het was de afgelopen weken niet altijd even makkelijk voor ze, zeker als je niet naar het lab mag. We proberen ze te stimuleren om zoveel mogelijk in het ritme te blijven en bezig te blijven met hun onderzoek, zodat ze meteen vol aan de slag kunnen als ze weer naar de universiteit mogen. Ze hebben dit ontzettend goed opgepakt. Zo zijn ze samen met collega’s uit de groepen van Tom de Greef en Maarten Merkx het iVAC-initiatief begonnen, dat ondersteund wordt door het Instituut voor Complexe Moleculaire Systemen.”

Roy verwacht niet dat iedereen die niet in het lab werkt binnenkort terug mag naar de campus. “Ik denk niet dat we dit jaar nog met z’n allen in een kamer zullen vergaderen.”

Selfiestick

Hoe dan ook: 2020 zal voor hem als een bijzonder jaar de boeken in gaan. “Van de ene kant is het een heel vervelend jaar. Je wordt met de neus op de feiten gedrukt wat écht belangrijk is - en dat zijn gezondheid en familie.” Maar Roy heeft genoeg om naar uit te kijken: “Aanstaande vaders mogen weer mee naar binnen bij echo’s, dus nu hoeft mijn vrouw de echo’s niet meer te filmen met een selfiestick. Voor ons zal dit jaar altijd uniek zijn.”

Deel dit artikel