Waar het gros van de TU/e-medewerkers vanuit thuis, met een laptop, hun werk hebben kunnen doen de afgelopen weken, lag dat voor Marjan Reijbroeck toch iets anders. De TU/e-kapster - dit jaar zit haar kapsalon negentien jaar op de campus - was veroordeeld tot thuiszitten en niks doen, sinds premier Mark Rutte eind maart bekendmaakte dat alle kappers hun deuren moesten sluiten.

“Het was raar en onwerkelijk dat ik opeens dicht moest”, blikt Marjan terug. “Dat moest echt even landen bij mij. Ik heb mijn klanten op de hoogte gebracht en de deur gesloten, onduidelijk voor hoe lang dat zou zijn. Je kiest er zelf niet voor om te stoppen, dat maakt het heel dubbel.”

Met een lach zegt ze dat haar huis inmiddels heel schoon is, op de vraag wat ze heeft gedaan de afgelopen weken. Want haar beroep mocht ze niet uitoefenen. “Samen met mijn zus heb ik mondkapjes genaaid voor een goed doel. En ik heb mijn skeelers weer tevoorschijn gehaald.”

Coronaproof

Vorige week kwam het verlossende woord: de kapsalons mochten weer open. “‘Yes, ik mag weer beginnen!’, dacht ik meteen.” “Gebouwenbeheerder Johan Lauwers heeft me enorm geholpen om alles snel te regelen.”

Marjan zorgde ervoor dat alles coronaproof is: professionele mondkapjes kreeg ze van haar neef die een autospuiterij heeft, ze schafte een pinautomaat aan (“maar cash betalen mag nog steeds”), desinfecterende handgel en handcrème staat op de tafel voor klanten, na elke klant desinfecteert ze de werkplek en haar materiaal en er mag maar één klant tegelijk in de kapsalon binnen. En ze werkt alleen op telefonische afspraak.

“Toen bekend werd dat ik weer open mocht, stond mijn telefoon gelukkig roodgloeiend. Ik heb gelukkig in die bijna twintig jaar een flinke vaste klantenkring opgebouwd hier op de universiteit.”

Het is nog even behelpen, nu de rest van de campus dicht is. Binnenkomen gaat via de hoofdingang van Luna, onder het afzetlint door (“daar heb ik toestemming voor gekregen”) en via de trap omhoog naar de eerste verdieping naar de kapsalon.

Voorzichtig

Dan gaat de telefoon. “TU/e kapsalon, met Marjan.” Er ontspint zich een gesprek over het protocol waaraan de kapster zich moet houden. “Ik moet je vragen of je klachten hebt. En als er nog iemand binnen is, graag op de gang wachten. We moeten even voorzichtig zijn met elkaar.” Als de afspraak gemaakt is, zegt ze: “Deze klant zei zo blij te zijn om te mogen komen. De muren kwamen op hem af thuis.”

Marjan is op haar beurt ook weer blij met haar klanten en om aan de slag te zijn. “Gisteren had ik twee klanten die spontaan aanboden om dubbel te betalen voor hun behandeling, om mij te steunen. ‘Anders was ik ook twee keer geweest’, zeiden ze. Dat hoefde niet voor mij, maar ik vond het zó lief!”

Nu is het wachten tot ook de studenten weer welkom zijn op de campus. “Ik mis dat wel, de drukte en de spontane inloop.” Maar, elk nadeel heeft z’n voordeel: “Ik heb nog wat plek in mijn agenda, dus bel gerust voor een afspraak.”