Vehzan verdedigt zijn masterscriptie online
We hebben allemaal wel eens een dagje, vrijwillig of noodgedwongen, thuisgewerkt. Maar hoe geef je vorm aan je werk of studie nu we collectief voor langere tijd op huis zijn aangewezen? Hoe blijf je gefocust, hoe houd je je team bijeen, wat zijn de tips, tricks en valkuilen? Cursor belt elke dag met een ‘lotgenoot’. Vandaag: Vehzan Rustomji, die deze donderdagmiddag online zijn masterscriptie verdedigt.
Ja, hij had zich zijn afstudeerpraatje wel wat anders voorgesteld, bekent Rustomji, masterstudent Automotive Technology. Zo had hij maar wat graag wat vrienden en studiegenoten om zich heen gehad - voor de morele ondersteuning “én ik keek er gewoon erg naar uit om mensen te vertellen over mijn werk”.
Maar bovenal wil hij er - naar eigen zeggen na een lang en moeizaam afstudeertraject - heel graag een streep onder zetten. Dan maar afstuderen in uitgeklede online vorm, via Skype, met drie professoren. Rustomji verwacht zo’n vijfentwintig, dertig minuten bezig te zijn met zijn afstudeerpraatje, waarbij hij zijn presentatieslides deelt via het beeldscherm. Daarna volgen het bekende vragenvuur van zijn academische gehoor, hun beraad en de beoordeling.
De masterstudent lijkt niet extra (maar ook niet minder) nerveus voor zijn online verdediging: “Ik hoop vooral dat het technisch allemaal goed gaat, en dat de professoren alles goed kunnen zien en volgen. Een klein nadeel is misschien dat je niet even snel een schetsje kunt maken als je iets wil toelichten”.
Thank god
Sinds ruim twee weken werkt de masterstudent thuis in zijn kamer in campusgebouw Luna. “Thank god” was volgens hem zijn eerste gedachte toen het dringende thuiswerkverzoek vanuit de universiteit kwam. “Ik had nét al het werk mijn afstudeerscriptie klaar en net nog een meeting met mijn begeleider gehad. Alles was goedgekeurd, ik moest alleen nog wat puntjes op de i zetten en mijn presentatie voorbereiden. Dat kon allemaal prima thuis.”
Lees verder onder de foto.
Niet dat het thuiswerken an sich hem nou per se heel goed bevalt: “Ik ben toch wel echt een stuk minder productief thuis. Dingen die je normaliter in een halve dag doet, smeren nu al gauw uit over twee dagen”. Ook voordat de corona-uitbraak zich aandiende, werkte de masterstudent naar eigen zeggen zelden thuis. “Ik ga liever naar de bieb, ook als ik iets alléén moet doen. Thuis associeer ik vooral met plezier en ontspanning, dus zodra ik daar ben, zit mijn hoofd ook in die modus.”
Gelukkig zit de noeste arbeid voor zijn masterdiploma er nu, op een haar na, op. Ook de meesten van zijn vrienden zijn volgens hem bezig met afstuderen of zijn, met hun bul net op zak, op zoek naar een baan. Al valt dat laatste nu, in tijden van coronacrisis, niet mee. Sollicitatiegesprekken worden op grote schaal uitgesteld en vacatures weer ingetrokken, ziet hij. “Niemand weet hoelang dit allemaal nog gaat duren en ook bedrijven wachten af.”
Lucht en vrolijkheid
Niet dat er daarmee een wolk van zware mineur boven zijn vriendengroep hangt, haast hij zich te zeggen. “De meesten van ons zijn nog steeds positief en opgewekt. Dat wil zeggen: voor nu. Want we zitten natuurlijk eigenlijk nog maar net in deze hele situatie.” Wat volgens de student helpt, is de onophoudelijke stroom aan grappige memes en video’s, “die zorgen voor wat lucht en vrolijkheid. Ook het mooie weer is fijn; als het bewolkt en donker zou zijn nu, was dit allemaal toch net wat zwaarder geweest”.
Het sociale bestaan bestaat voor Rustomji op dit moment vooral uit gezamenlijke online spelletjes (zoals Modern Warfare en Psych), wat chatten tussendoor. “In mijn omgeving houdt iedereen zich netjes aan de gevraagde afstand. Hier in en rondom Luna voelt het alle dagen als weekend, het is heel rustig.”
Lees verder onder de foto.
India in lockdown
Eigenlijk zou hij na zijn afstuderen voor twee weken naar zijn familie in India gaan (Rustomji werd geboren in New Delhi, maar ging naar school in Mumbai), die hij al ruim anderhalf jaar niet meer gezien heeft. Maar dat tripje schoof hij een paar weken geleden, uit voorzorg, al maar op de langere baan. Sowieso verkeert India sinds drie dagen in een complete lockdown (voor tenminste drie weken) en komt in principe niemand het land nog in of uit.
Een goede zaak, vindt de masterstudent, die zijn ouders ook daarvoor al nadrukkelijk had meegegeven proactief maatregelen te nemen. “Ze zijn al wat ouder en daarmee kwetsbaarder. Ik had ze al op het hart gedrukt om bijvoorbeeld niet meer met het openbaar vervoer te reizen en mijn vader gevraagd of hij thuis kon werken. Zeker nu er een volledige lockdown is, maak ik me om hen iets minder zorgen.”
Omgekeerd maakt vooral zijn moeder zich wel zorgen om hém, weet Rustomji. “Mijn vader heeft wat meer vertrouwen, zowel in mijn keuzes als in de Nederlandse gezondheidszorg. Maar ik snap wel dat ze als ouders liever zouden ze zien dat ik in dergelijke omstandigheden bij hen in India zou zijn.”
Voorlopig wil hij echter in Nederland blijven en hier, na zijn afstuderen, aan het werk gaan. Er lag al een aanbod van DAF Trucks, “maar ik weet niet of ze me nu zullen aannemen, nu de productie stil ligt. Daar moet ik nog even achteraan”. In de tussentijd hoopt hij vooral op wat tijd voor zichzelf, met wat lezen en andere activiteiten die er in de hectiek van alledag soms bij inschieten. En hoopt hij alsnog een beetje ritme in zijn dagen te krijgen, “want dat blijft nu nog worstelen”.
Discussie