Hornikx stapt net, met zijn tweejarige dochter Louise in de wandelwagen, zijn Eindhovense voordeur uit als we hem bellen. Of het niet toch een beetje ongelegen komt? “Nee hoor, dit is wel efficiënt juist.”

Twee weken geleden trok de vice-decaan op vrijdagmiddag voor het laatst de deuren van faculteitsgebouw Vertigo achter zich dicht, vertelt hij. “Toen was het echt al heel rustig op de campus.” Tja, misschien had hij als leidinggevende een beter voorbeeld moeten geven en eerder die week juist al nadrukkelijk thuis moeten gaan werken - maar de ‘kapitein’ in hem, die bij rampspoed wordt geacht als een van de laatsten het schip te verlaten, won.

Lees verder onder de foto.

Hornikx vindt het prettig dat er, na een fase van elkaar rap opvolgende updates en veranderende richtlijnen, nu in elk geval duidelijkheid is over ieders voorlopige thuiswerkstatus. “Hiervoor was je continu bezig met herijken: wat kunnen we nog doen, waar moeten we onszelf op voorbereiden? Als vice-decaan met de portefeuille onderzoek had ik daar ook een rol, onder meer in het bepalen wie bij hoge uitzondering nog het lab in mogen. Daar zijn strikte regels voor opgesteld.”

Proces van acceptatie

Na twee weken thuis beginnen Hornikx en zijn gezin langzaam een ritme te vinden. “Het is voor mij ook een proces van acceptatie, van accepteren dat ik nu bijvoorbeeld gewoon minder kan werken. Mijn vriendin is is zzp’er; zij was qua werk al wat flexibeler, heeft nu ook minder werk en zorgt voor het grootste deel voor Louise. Maar ik wil daar ook aan bijdragen. Het voelt niet goed om na acht uur eens achter mijn bureau vandaan te komen en te kijken of het eten klaarstaat.”

De akoesticus, die zowel onderwijs-, onderzoeks- als bestuurlijke taken op zijn bord heeft liggen, heeft altíjd al een aardig volle agenda, vertelt hij. “Nu thuis heb je eigenlijk nog méér werk, terwijl je minder kán werken - al was het maar vanwege een kind dat niet naar de opvang kan. Sommige dingen duren daarom wat langer nu. En ja, dat zorgt wel voor wat onvrede bij mezelf; ik rond liever dingen áf.”

En dus is het devies: prioriteiten stellen. “Ik heb twee promoties in de afrondende fase, die hebben altijd voorrang.” En: letten op zijn medemens binnen de faculteit. “We werken allemaal thuis, op andere werkplekken, vaak verre van ideaal. Ga niet acht uur achter elkaar naar zo’n klein schermpje zitten turen. En als je behoefte hebt aan een extra scherm of muis, vraag die dan aan.” Hij ziet hoe mensen binnen zijn faculteit de afgelopen weken “keihard, avonden, weekenden” gewerkt hebben om alles online te organiseren: “Superknap. Maar er zijn ook processen die gewoon vertraging zullen oplopen”.

Lees verder onder de foto.

‘Wat niet kan, kan niet’

‘Denk ná’, zo wil Hornikx mensen op het hart drukken. “Push jezelf niet om dat paper af te ronden zoals je eerder misschien gepland had. Natuurlijk is het mooi als het lukt, maar als je daar vervolgens fysieke klachten mee riskeert, moet je daar misschien eens even over nadenken. Wat niet kan, kan niet. Ik vind dat we ook niet moeten verwachten dat iedereen even productief is als normaal.”

Bovendien, zo vervolgt hij: “We zijn heel erg gefocust op ons werk, maar wat er nu wereldwijd gebeurt, is uniek. Sommige mensen hebben daar mentaal ook echt een klap van gekregen. Maar het laat ook maar weer eens zien wat de essentie is van ons bestaan - en dat is onze gezondheid. Je ziet mensen daarin ook langzaam bijschakelen. In het begin baalden we van een feestje dat niet doorging, of van een afgelaste voetbalwedstrijd. Nu bijna álles is stilgelegd, zie je die teleurstelling plaatsmaken voor berusting. Mensen gaan terug naar wat het allerbelangrijkste is.”

Hardlopen als uitlaatklep

Hij blikt terug op afgelopen weekend, “het eerste weekend in een echt sociaal isolement. Daarvoor waren er altijd heel veel prikkels, feestjes en andere dingen. Het gaf me eigenlijk wel wat rust dat dat nu even niet meer kan”. Hardlopen blijkt momenteel een nog welkomere uitlaatklep voor Hornikx, ook al gaat hij nu alleen in plaats van met zijn vaste loopgroepje. “We motiveren elkaar nu virtueel.”

Lees verder onder de foto.