Arne Steemers schrikt niet terug voor Russische giganten als Tolstoj en Dostojevski, en hij noemt Thomas Rosenboom zijn favoriete Nederlandse schrijver. “Maar ik lees ook graag het werk van Arnon Grunberg of Willem Frederik Hermans. Boeken lezen heb ik altijd al gedaan en ze hebben me veel geleerd”, zegt Steemers. Zelf heeft hij zijn eerste schreden op het vlak van schrijven pas vorig jaar gezet, toen hij bij Studium Generale deelnam aan de workshop ‘Creatief schrijven’.

“Toen heb ik twee korte stukken geschreven, maar daarbij hoefde ik nog niet heel veel na te denken over een bepaalde structuur of een gedegen plot. Ik wilde die uitdaging echter wel aangaan en dat vormde het startpunt van de roman ‘Hemelbestormers’, waarvan ik de eerste twee hoofdstukken heb aangeleverd voor de lokale schrijfwedstrijd hier aan de TU/e.”

Autobiografisch

Kort samengevat gaat de roman over twee vrienden, Faas en Aldo, die beiden moeite hebben zich staande te houden in een snelle en oppervlakkige wereld. Steemers: “De één is op zoek naar schoonheid en verbinding, de ander naar rust en betekenis en een recept voor ‘hoe te leven’. Ze stuiten daarbij op weerstand en moeilijkheden juist in de tijd dat ze toegroeien naar volwassenheid. Beide personages bevatten zeker autobiografische elementen, ze staan model voor tegengestelde gevoelens die ik zelf heb.”

De jury was enthousiast en ziet de eerste twee hoofdstukken als een ‘aanzet tot een bildungsroman’, waarin ‘de licht autistische trekjes van een van de hoofdpersonen mooi en verbloemd terugkomen in de precieze beschrijvingen van enkele handelingen’. Steemers schrijft volgens de jury ‘sterke, levensechte dialogen’ en heeft ‘een fijne, zeer realistische stijl, die ervoor zorgt dat het lijkt alsof je naast deze twee jongens in de kroeg zit’.

Ideale combinatie

Volgens Steemers vormt het schrijven een mooie combinatie met de studierichting Architectuur die hij bij Bouwkunde volgt. “Daarbij moet je je gedetailleerd een voorstelling kunnen maken van hoe mensen zich gaan gedragen binnen een bepaalde ruimte. Het schrijven van een roman vraagt dat ook: je moet je gedetailleerd kunnen voorstellen hoe mensen met bepaalde eigenschappen in bepaalde situaties denken en reageren. Het zou mijn ideaal zijn om architectuur en schrijven te kunnen combineren.”’

Aan de TU/e is Steemers bezig met het opzetten van een leesclub. “We zijn al met z’n vijven en kunnen nog wel wat mensen gebruiken. Via de mail kunnen die zich bij me melden. Lezen is wat dat aangaat toch wel een bijzonder iets aan deze universiteit. Het is een bezigheid waar je echt tijd voor vrij moet maken - en dat lijkt voor studenten steeds moeilijker te worden. Soms hoor ik weleens van mensen dat ze jaloers zijn dat mij dat wel lukt.”

De prijs die Steemers inmiddels al op zak heeft, is een cursusmiddag die hem wordt aangeboden door het Amsterdamse literair agentschap Sebes & Bisseling, medeorganistor van de wedstrijd. Die cursus gaan alle zeventien lokale prijswinnaars volgen, waarna ze nog tijd krijgen om hun oorspronkelijke inzending bij te schaven. Uiteindelijk wordt eind mei uit deze groep de ‘Studentenauteur van Nederland’ verkozen, die door het agentschap serieus begeleid gaat worden om zijn of haar boek ook daadwerkelijk gepubliceerd te krijgen.