Eigenlijk is hij weinig op de universiteit - teveel prikkels die hem door zijn autisme fysiek pijn doen -, maar voor de goede zaak maakt Jay van Pooij een uitzondering. Hij wil een community starten voor studenten en medewerkers met mentale problemen. En daarvoor gaat Jay met liefde zijn eigen demonen te lijf en is hij steeds vaker aan de TU/e te vinden.

“Ik heb zelf autisme, ben transgender en heb een verleden met verslaving en seksueel misbruik”, vertelt hij open. “Het duurde wel even voordat ik dit allemaal zo kan vertellen hoor, daar zijn veel psychologen aan voorafgegaan. Dingen geheimhouden werkt negatief.”

Begrip kweken

Maar wat hem vooral geholpen heeft, is lotgenotencontact. “In zelfhulpgroepen heb ik geleerd begrip voor de ander te kweken, en om te begrijpen hoe zij ervaren wat ik doe. Dat heb ik nergens anders geleerd.” Een ander voordeel is dat tips uitgewisseld kunnen worden. Dat kunnen heel praktische zaken zijn, bijvoorbeeld hoe je je kunt afsluiten van prikkels (in Jay’s geval door een speciale bril te dragen), of waar je hulp kunt krijgen voor je problemen. “Je kunt allerlei trucjes leren om met autisme om te gaan.”

Door zijn autisme woont Jay amper colleges live bij. “Door de drukte, de afleiding en de temperatuurverschillen krijg ik zoveel prikkels binnen dat het gewoon pijn doet.” Hij volgt zijn lessen via videocolleges. Groepswerk is een grote uitdaging, omdat het voor medestudenten vaak moeilijk te begrijpen is wat er in Jay omgaat.

Vastlopen

Bij zijn eerdere studie Psychologie aan de Universiteit van Amsterdam liep Jay compleet vast op een groepsproject. “Ik kan heel goed leren, haalde achten en negens, maar had tegelijkertijd zoveel problemen. Ze vonden daar dat ik geen hulp nodig had, omdat ik zo goed scoorde. De TU/e helpt gelukkig wél.”

Hij heeft al veel gesprekken gevoerd met studentenpsychologen, community-manager Erik de Jong, de well-being-koepel aan de TU/e en sloot zich aan bij LGBTQ+-community Compass. “Dat is een fijne groep mensen, maar bijeenkomsten van Compass zijn vaak in een kroegachtige setting en dat trek ik niet met mijn autisme. Dan ga ik hyperventileren, krijg een paniekaanval en val flauw.”

Ruimte geven

Daarom zoekt Jay verder naar een gemeenschap waar hij zich wél kan handhaven; waarbinnen activiteiten georganiseerd worden en steun bij elkaar gezocht kan worden. “We staan ook open voor medewerkers en vrienden van”, zegt Jay. Wat hij vooral wil uitdragen, is dat je professioneel geliefd kunt zijn, maar ook open mag zijn over psychische problemen. “Het doel is om ruimte te geven en te mogen laten zien dat je niet perfect bent, maar wel professioneel vaardig. Mijn grootste schrikbeeld is dat ik in de Wajong terechtkom. Ik wil iets betekenen voor de maatschappij en wéét dat ik iets kan bijdragen, maar daar heb je wel begrip voor nodig.”

Op dinsdag 3 maart om 18.00 uur is de eerste meet-up in Energy Forum voor de op te richten community. Je kunt gewoon binnenlopen. Wil je meedoen en meedenken? Stuur dan een mailtje naar Jay van Pooij.