- Student
- 14/02/2020
En hoe is het op Lombok?
Aangezien ik een eigenwijze ben en niet op exchange wilde, klopte ik bij mijn mentor Henny Romijn aan. Met haar connecties over de hele wereld had ik het voor het uitkiezen voor een mogelijke stageplek in een ontwikkelingsland. Ik volg de track Global Sustainability van mijn master Innovation Sciences, dus een stage die zich richt op verbeteren van economie in een ontwikkelingsland (met behulp van technologie) was goed toepasselijk. Ik koos voor de stichting VLOK en na een paar kennismakingsgesprekken, kon het avontuur op Lombok beginnen!
VLOK is een stichting die ontzettend veel mooi werk doet in verschillende regio’s in Lombok. Ze richt zich op infrastructuur, gezondheidszorg en educatie. Hiermee hoopt de stichting de economische zelfstandigheid te vergroten. In mijn tijd in Lombok ga ik kijken of ik VLOK daarmee kan helpen en de regio minder afhankelijk maken van alle fondsen die op dit moment binnen komen vanuit Nederland. Ze hebben al een kleine expertise in zonnepanelen en hierin zit een goede potentie voor de verzelfstandiging van VLOK. Tijdens kwalitatief onderzoek in IJobalit waar VLOK meerdere zonnepanelen heeft gedoneerd, waren de reacties hartverwarmend, zo ontzettend blij waren ze met donaties van VLOK! Toegang tot elektriciteit heeft de bewoners in de rurale omgeving meer comfort gegeven, kinderen kunnen langer studeren en zelfs openingstijden van kleine marktjes worden verlengd, waardoor ze een hoger inkomen genereren. Dit zijn effecten die vaak in literatuur ook vermeld zijn, maar nu hoorde ik het ook eens een keer zelf in praktijk, hoe tof!
Ik had niet echt een cultuurshock. In het dorp waar ik verblijf wonen de meeste mensen wel in stenen huisjes, in de armste gedeelten van het dorp leven ze wel echt in bamboe hutjes, maar wel met de grootste glimlach van allemaal. Maar toen ik als uitstapje naar Canggu ging, kreeg ik pas een cultuurshock! Zo onwijs veel toeristen en niks meer terug te vinden van traditioneel Indonesië…
Sampai Jumpa is een uitdrukking die de Indonesische cultuur helemaal prijs geeft. “See you when I see you”. Er wordt niks gepland. Een afspraak een week van tevoren? Ben je gek… Je loopt gewoon bij elkaar het huis binnen als je iemand nodig hebt, grote kans dat diegene er ook is. Dit is ook wel weer de pracht van het land. Wil je iets voor elkaar krijgen? Dan wordt het binnen een mum van tijd voor je geregeld, fantastisch!
Poeh! En wat een prachtland! Rijstvelden, kokosnoten, witte stranden, azuurblauwe zeeën, magisch zeeleven en de onontdekte groene jungle. Natuurlijk niet te vergeten het overheerlijk eten (waarvoor ik gemiddeld 1,80 euro per bord betaal) en de onwijs lieve, lieve mensen!
Discussie