Op zaterdag 1 februari kwam Jun Hu (51), universitair hoofddocent bij de faculteit Industrial Design, vanuit Hongkong aan op Schiphol. Dit na een sabbatical aan de Zhengjiang University in Hangzhou. Wat hem tijdens die vlucht was opgevallen, is dat alle Aziaten aan boord gezichtsmaskers droegen - van zijn Europese medereizigers deed bijna niemand dat. Ondanks dat hij niet de indruk heeft dat hij aan het virus is blootgesteld, koos hij er toch voor om de eerste twee weken van huis uit te werken.

“Ik volg hiermee de instructies op van de Chinese gezondheidsautoriteiten. De TU/e is een drukbevolkte plek, dus ik kan maar beter voorzichtig zijn”, zegt Hu. “Als ik op maandag 3 februari direct met een gezichtsmasker op naar mijn werk was gegaan, had ik mensen mogelijk schrik aangejaagd. Anderzijds: als ik geen masker zou dragen en mensen wisten dat ik kortgeleden was teruggekeerd uit China, had ze dat wellicht nog meer verontrust.”

Volgens Hu is de situatie in zijn thuisland op dit moment niet goed, maar ook niet zo slecht als je op basis van de nieuwsberichten zou denken. “Het aantal geïnfecteerden is nog steeds relatief klein. De mensen zijn niet in paniek en volgen gediciplineerd de instructies op van de gezondheidsdiensten: draag een gezichtsmasker, houd afstand van anderen, was vaak je handen, vermijd drukke plekken en blijf zoveel mogelijk binnenshuis.”

Afgesloten

De ouders van Yang Wang, masterstudente bij ID, brachten haar in januari in Eindhoven een bezoek vanuit Hangzhou, haar thuisstad, net voordat het virus zich op grotere schaal ging verspreiden. Wang: “Toen mijn ouders vertrokken, behoorde Hangzhou nog niet tot een van de getroffen gebieden. Maar toen ze wilden terugkeren, was dit wel het geval. De stad is sinds 3 februari ook afgesloten voor de buitenwereld. KLM staakte alle vluchten ernaartoe en daarmee zitten mijn ouders noodgedwongen vast in Nederland.”

Volgens Wang is het virus er verantwoordelijk voor dat het lentefeest, dat in China groots gevierd wordt, dit jaar nauwelijks op veel feestvreugde kon rekenen. Maar volgens haar doen de autoriteiten en de mensen in haar thuisland er alles aan om te voorkomen dat de situatie verder verslechtert. Zo werd de vakantieperiode, die door de Chinese bevolking massaal wordt opgenomen gedurende het Chinees nieuwjaar en het lentefeest, met een week verlengd (gisteren kwam aan die extra week een einde, red.).

Wang kent veel vrienden die de afgelopen week nog zijn teruggekomen uit China, iets waar Cursor vorige week vrijdag melding van maakte. Zelf haalt ze veel informatie over de laatste stand van zaken van social-mediakanalen en volgens haar wordt er in groepen ook veel gesproken over de racistische opmerkingen die soms de kop opsteken bij de online discussies over de situatie in China. Wang: “Ik ben blij dat de mensen in Nederland nog steeds vriendelijk en begripvol blijven.”

Paniek    

ID-docent Jun Hu zegt dat hij tijdens zijn treinreis van Schiphol naar Eindhoven, waarbij hij zijn gezichtsmasker bleef dragen, geen vreemde blikken kreeg van zijn medereizigers. Al zegt hij ook op de hoogte te zijn van het advies van de GGD: wie niet door besmette gebieden was gekomen, werd aangeraden juist geen masker te dragen om zo geen onnodige paniek te veroorzaken. “Ik heb besloten dat toch te doen.”

Hu heeft van Chinese vrienden in Nederland wel te horen gekregen dat hun kinderen gepest werden op school naar aanleiding van de virusuitbraak. Een van zijn promovendi kreeg op straat wat vervelende opmerkingen van jongeren naar het hoofd geslingerd. "Ik heb hem aangeraden om niet met ze in discussie te gaan en ze gewoon te negeren." Deze week werkt Hu nog van huis uit. Hij heeft zijn afspraken verzet en voert Skype-gesprekken met collega’s en studenten. “Op die manier zie ik het een beetje als opwarmen na mijn sabbatical.”

Reisbeperkingen

Yu Lei, promovendus aan de faculteit Electrical Engineering, zit momenteel nog vast in de provincie Hubei op honderd kilometer afstand van de stad Wuhan, waar het virus voor het eerst ontdekt werd. Door de strikte reisbeperkingen is het voor hem onmogelijk om de provincie uit te komen. “Ik maak me daarnaast ook echt zorgen over het virus en blijf daarom het grootste deel van mijn tijd binnenshuis. Maar het is uiterst moeilijk om hier van huis uit verder te werken aan mijn onderzoek.”

Lei ziet ook enkele lichtpuntjes. “De lokale overheid voorziet mensen die het nodig hebben van rijst, groente en fruit. Iedereen kan hulp aanvragen, al komt die wat minder snel dan normaal. Alle kosten die mensen die besmet zijn moeten maken voor hun herstel, worden door de overheid betaald.” Lei zegt grote bewondering te hebben voor de artsen in de ziekenhuizen: “Zij zijn helden.”