Als je als TU/e-medewerker met de handen in het haar zit omdat je laptop niet doet wat jij wilt, je komt er in je eentje niet uit en je belt 2000, dan kan het zijn dat je Mathijs Visscher aan de lijn krijgt. Hij neemt niet op vanuit de IMS-balie in MetaForum, maar op zijn eigen kamer in “een geinig studentenhuisje” in de Rochusbuurt. Het is een vrijstaand huis, dat ooit is gebouwd als sigarenfabriekje, daarna gebruikt werd als autogarage en nu dus dienst doet als studentenhuis. De naam is Happy Steegje. Niet hét dispuutshuis van Abiogenesis (Eindhovens Studenten Corps), maar wel een doorgangshuis van het dispuut.

Mathijs woont met vier huisgenoten, “niet allemaal even rustig op het moment”, in Happy Steegje.

“Een van de bewoners is ‘in quarantaine’ bij zijn vriendin, de andere drie zijn veel thuis. Een is serieus aan het masteren, maar de andere twee hebben weinig te doen. Ik hoor ze keten en babbelen aan de andere kant van de muur en dat maakt het wel wat lastiger om me te concentreren, moet ik zeggen.”

Helix

In de pre-coronatijd bracht Visscher zijn uren door op de campus. Zijn afstudeerwerk deed hij in MetaForum of Flux, als studentassisitent werkte hij acht uur in de week in Helix. “Ik werk aan de balie bij IMS Helix, een decentraal punt van IMS Services. Ik help medewerkers van Scheikundige Technologie met ict-gerelateerde zaken. Mensen bellen als het mail verzenden niet lukt, hun pc vastloopt of als er andere problemen zijn met accounts of computers. Als iets te moeilijk is om op te lossen, of ik het niet kan oplossen omdat ik bepaalde rechten niet heb om in de vereiste systemen in te loggen, moet ik zorgen dat het probleem bij de goede behandelaarsgroep terecht komt. Als bijvoorbeeld iemand een mail probeert te versturen naar een bepaald mailadres, maar de mailserver houdt dit tegen, moet ik het bij Business Communication neerleggen.”

Tegenwoordig beantwoordt de datasciencestudent ook de telefoontjes die centraal binnenkomen op nummer 2000.  Hij vindt het jammer dat hij niet meer op locatie werkt, hoewel de koffie op de steeg niets te wensen overlaat. Sterker: “We hebben de beste koffie van Eindhoven met versgemalen bonen.” Die bonen komen van de supermarkt en de machine van Marktplaats, maar chique is het toch.

Visscher mist Helix vanwege het contact met de mensen: “Ik doe dit werk nu zo’n drie jaar en ondertussen heb ik de helft van de ST-medewerkers wel eens geholpen. Ik liep altijd even bij het kantoor of het lab binnen. Dat kan niet meer. Nu moet alles met de telefoon en dat acht uur achter elkaar volhouden is een stuk taaier dan dat je hier en daar eens moet komen kijken.”

Onder z'n neus

Wat ook niet meer kan is een-op-een-contact hebben met afstudeerbegeleider Chris Snijders, hoogleraar Sociologie van Technologie en Innovatie. “We overleggen via Skype, maar dat voelt toch anders. Vooral als ik bijvoorbeeld even wat dingen wil laten zien, op de computer of geprint, wat ik gevonden heb aan literatuur of wat ik getypt hebt, of modellen die ik gemaakt hebt. Dat kan ook wel via Skype, maar even mijn laptop onder zijn neus drukken is gewoon makkelijker.”

Chillen

Mathijs, die met Carnaval zijn laatste feestje had en vervolgens flink verkouden is geweest, zorgt dat hij fit blijft. Dat gebeurt in en om het huis. “Een tuin heeft Happy Steegje niet, maar op het breedste stuk (1.80 m) van de steeg past wel een cantustafel. Een ander deel is omgetoverd tot een sportschool en ik loop tegenwoordig minimaal twee keer per week hard.”

Al met al vindt Mathijs het wel vol te houden: “Ik heb gelukkig een gezellig huis en een vriendin, waardoor m’n sociale kring voldoende groot is. Ook ken ik niemand die ernstig ziek is geworden gelukkig. Natuurlijk zijn er effe geen feestjes meer en niet op vakantie kunnen is ook niet leuk, maar we overleven het wel!”