“Er is een pandemie gaande, ik heb alle tijd”, reageert Mackenbach lachend aan het begin van onze skypesessie. We bellen hem thuis in Eindhoven, waar hij sinds 10 maart het overgrote deel van zijn tijd doorbrengt. Zijn voornaamste gezelschap is zijn broer, die een verdieping hoger woont en die volgens de promovendus al vroeg nauwgezet de nieuwsberichten vanuit China volgde. “Ik keek wel met een half oog mee, was me wel bewust van wat er gaande was, maar níet van hoe snel het coronavirus ook naar Nederland zou komen. Maar vanaf het moment dat het hier speelde, heb ik het wel meteen heel serieus genomen en de adviezen opgevolgd.”

Voor de promovendus is het thuisblijven dan ook “gewoon geen punt voor discussie. Ik vertrouw in een situatie als deze heel erg op de experts en ga niet moeilijk doen. Ik ben direct naar huis gegaan toen dat gevraagd werd”.

Hij kan prima vooruit thuis, vertelt de onderzoeker. “Ik heb mijn laptop hier en van een paar boeken heb ik een laptop-verhoger gemaakt. Niet optimaal misschien, maar het werkt. Ik werk wel efficiënter als ik ‘werk’ en ‘thuis’ ook echt gescheiden kan houden, maar het is even niet anders. Als er een tijd is om te zeggen: ‘ik werk nu gewoon even wat minder’, dan is het wel tijdens een pandemie.” Voornaamste valkuil voor Mackenbach en daarmee meteen zijn belangrijkste thuiswerktip aan anderen: “Als je aan het einde van de dag stopt, klap dan ook meteen echt je laptop dicht. Anders blijf je toch gauw in je werk hangen”.

Mackenbach heeft de eerste drie maanden van zijn promotietraject, binnen de kernfusievakgroep onder begeleiding van Josefine Proll, er net op zitten. “De afgelopen tijd bestond vooral uit inlezen. Nu ben ik langzaam aan het overstappen naar het proberen te kweken van nieuwe resultaten; een beetje spelen met de dingen die je nu weet, wat speelgoedmodelletjes maken.” Hij doet naar eigen zeggen “bij uitstek theoretisch en numeriek werk; daar heb ik eigenlijk alleen een internetverbinding voor nodig. Voor mensen die experimenteel werk doen, is thuiswerken een stuk lastiger, lijkt me.”

Virtueel kantoor

Elke maandag checkt hij via Zoom in op de wekelijkse groepsmeeting. “Dat werkt prima. Daarnaast hebben we binnen de groep ook een soort virtueel kantoor opgericht, waar je even kunt komen kletsen en rondhangen.” Als er dan toch sprake moet zijn van een pandemie, is de 21ste eeuw (“waarin we op allerlei manieren contact met elkaar kunnen houden”) misschien wel de beste tijd om erin te zitten, denkt Mackenbach.

Maar, zo zegt hij ook: “Van nature zijn we toch allemaal sociale dieren; ik mis de normale dynamiek van het werk”. En dat is privé niet anders. “Mijn broer woont boven me, maar voor de rest zie ik op het moment niemand. In plaats daarvan bel ik veel met vrienden. Eetafspraakjes, ook op maandag met onze familie, hebben we nu online: skypen of whatsappen, en dan lekker kletsen, koken en eten. Het werkt.”