En hoe is het in Atlanta?

Daar sta ik dan, alleen. Het toeterende verkeer raast voorbij en aan alle kanten om me heen torenen de wolkenkrabbers boven de drukte van de stad uit. In mijn ene hand heb ik mijn koffer, in de andere mijn telefoon met Google Maps op zoek naar mijn appartement. Ik ben net aangekomen in Atlanta in de Verenigde Staten waar ik drie maanden onderzoek ga doen aan de lokale universiteit. Op dat moment weet ik echter nog niet dat Atlanta werkelijk al mijn verwachtingen gaat overtreffen.

door
archieffoto Daan Rutten

Tijdens mijn bachelor thesis heb ik samengewerkt met Debankur Mukherjee, toenmalig PhD aan de TU/e. Sinds begin dit jaar is hij werkzaam aan Georgia Tech in Atlanta en nodigde hij mij uit om voor mijn master een korte onderzoeksstage te doen. De afgelopen maanden heb ik me beziggehouden met load balancing in datacenters zoals je die bijvoorbeeld vindt bij Google of Facebook.

Hoewel de sfeer op de faculteit vergelijkbaar is, merk je toch dat je in Amerika bent. Zo is het niet ASML die een gratis lunch organiseert, maar Mastercard of Amazon. Ook is het schrikbarend hoe hard de meeste studenten werken. Hoe vaak ik niet te horen heb gekregen dat een vriend op zaterdagavond nog zijn deep learning algoritme wil aanpassen om net enkele procentpunten hoger te scoren.

De andere kant van het spectrum zijn ‘de Griekse huizen’ waar de sororities and fraternities zijn gevestigd. Wanneer ik aan het einde van de dag naar huis loop, zijn er al volop feestjes gaande inclusief beachvolleybal of zwembad. Zelf werd ik na twintig minuten verwijderd van een frat-party. Een blonde, Nederlandse jongen was namelijk te veel competitie voor de ‘brothers’ van Tau Kappa Omega, die al een tekort aan meisjes als gasten hadden.

Naast het studentleven heb ik ook geproefd aan de Amerikaanse cultuur. Zo ben ik naar het enorme baseball stadium geweest om een wedstrijd van de Braves te zien. Baseball blijkt niet de meest interessante sport te zijn om te kijken, maar met de mascottes, de liederen en het vuurwerk tussendoor weten ze het publiek toch te vermaken. Met Halloween voor de deur worden er momenteel allerlei evenementen in het thema georganiseerd. Afgelopen week besloten we een bezoek te brengen aan een van de engste spookhuizen van Amerika. En eng was het zeker. Mijn hart heeft overuren gemaakt in de twintig minuten binnen waarin er mechanische poppen van drie meter hoog op je af komen en mensen zich van het plafond in je nek laten zakken.

Ik vind het ongelooflijk jammer dat ik binnenkort weer terug moet naar Nederland. Amerika is een uniek land met onvoorstelbare mogelijkheden en ik ben dankbaar dat ik daar een deel van heb mogen meemaken.

Op de hoofdfoto zie je Daan in het baseball stadium. Hij is de tweede persoon van rechts.

Deel dit artikel