- De universiteit
- 10/10/2019
Of per zeilboot naar je conferentie?
Het is toch wel een gevoelig onderwerp: hoe duurzaam ben je zelf als het op reisgedrag naar symposia aankomt? De TU/e Mobiliteitsmedewerker was met de academische vrijheid in gedachten, voorzichtig in het voorstellen van beleid hiervoor. Tot ze in contact kwam met een jonge onderzoeker die actie wil om minder CO2 te verbrassen. Ze zetten het Low Carbon Travel Initiative op, om TU/e'ers duurzamer te laten reizen.
To fly or not to fly, dat is de kwestie wat Tanja Manders betreft. Toen de promovenda bij de vakgroep Technology Innovation & Society (TIS) een jaar geleden de mail las waarin het verruimde reisbudget voor buitenlandse reizen van de TIS-groep werd gecommuniceerd, kreeg zij gemengde gevoelens.
“Wij onderzoeken de impact van technologie op de samenleving en velen van ons zien het belang in van duurzaamheid en we leren onze studenten over sustainability. Collega Luc van Summeren vatte mijn gevoel goed samen in onderstaande tekening ”, zegt Manders, die promoveert op verduurzamen van mobiliteitssystemen.
Terwijl Manders dieper in de materie dook, door om te beginnen via een enquête al haar collega’s te bevragen over hun reiskeuzes, was beleidsmedewerker Simone Vonken bij Dienst Interne Zaken ook bezig met de vraag hoe ze TU/e’ers duurzamer kan laten reizen. Een struikelblok waar zij tegenop zag was de academische vrijheid die de TU/e haar wetenschappers gunt. “En toen zag ik op de Cursorsite een column waar Tanja aan het woord kwam over het voornemen om bij TIS de reizen van de vakgroepleden bij te houden, om zo meer inzicht te verkrijgen in de CO2-voetafdruk”, zegt Vonken.
Actie
Vonken zocht contact en het Low Carbon Travel Initiative ontstond. Het is een groep van (nu) tien TU/e-activisten en proefpersonen tegelijk, “en we zijn ook een soort werkgroep, want we voeren alle taken zelf uit”, zegt Manders vrolijk. “Een van ons gaat binnenkort per trein naar een symposium in Italië en zij zal beschrijven waar ze tegenaan loopt, als een proefpersoon. Ik vind ons activistisch omdat we collega’s met discussies op betere gedachten willen brengen.”
Het Low Carbon Travel Initiative vraagt alle TU/e’ers tweemaal na te denken voor ze in een vliegtuig stappen. “Je moet eerst bij jezelf nagaan wat het belang van het symposium voor je is en hoe nodig het is dat je er live bij bent. En als je wilt gaan, bedenk dan op welke manier je het best kunt reizen. Kan het bijvoorbeeld ook per trein?”
Wiens tijd?
De enquête waar Manders mee begon, is gevolgd door een discussiemiddag bij TIS. Knelpunten voor duurzaam reizen bleken zoals verwacht tijd en geld te zijn en werden concreet verwoord: ‘Als mijn groene reis langer duurt dan een vliegreis, kost me dat dan mijn eigen vrije tijd?’ en ‘Mag ik de CO2-compensatie declareren?’. “Je hoeft ook niet altijd te gáán, maar natuurlijk zijn vooral jonge academici bang om hun netwerk te missen als ze dat niet doen”, zeg Manders.
Er is door Low Carbon Travel Initiative een leidraad gemaakt die praktische hulp biedt bij het maken van keuzes; de Trias Mobilica. Die is te vinden op hun eigen website die drie doelen heeft; je kunt er informatie vinden, je kunt je ervaringen delen en het is een plek om een manifest te tekenen.
Manifest
“Binnen de TIS-groep is de discussie inmiddels aardig op gang gebracht en het is toegestaan om een duurder treinkaartje te declareren. Maar een formeel beleid zoals ze hebben op Universiteit Leiden of Wageningen ontbreekt”, zegt Manders. “Ook is er aan de TU/e nog geen beleid voor duurzaam reizen zoals dat bijvoorbeeld bij de Rijksoverheid te vinden is. Ministeriemedewerkers zijn bij reizen onder de vijfhonderd kilometers verplicht om per trein te reizen”, zegt Vonken. “Wij denken dat TU/e-medewerkers best duurzamer willen reizen, en we geven hen nu de kans dat kenbaar te maken. Wie het manifest op de website tekent, vraagt daarmee aan de TU/e om prioreit te geven aan het opstellen van beleid op duurzaam reizen.”
Discussie