En hoe is het in Christchurch?

In juli verruilde ik het zonnige zuiden van Nederland voor een stage in het zuiden van de wereld: Christchurch, Nieuw-Zeeland. Ik werk hier met andere (PhD)-studenten aan wiskundige modellen die regulatieprocessen in de hersenen beschrijven. Ik woon met mijn neef, zijn vriendin en zijn hond. Ik kan iedereen die op stage gaat aanraden om een hond te zoeken, want deze heeft me aan het begin van mijn stage goed geholpen als ik me even eenzaam voelde.

door
archieffoto Maite van der Knaap

"Van tevoren had ik niet echt een cultuurshock verwacht, het is immers een westers land. Toch zijn er zeker verschillen. Ik dacht dat ik Engels verstond, maar het accent hier is niet te verstaan. Soms lijkt het hier alsof je terug gaat naar de eighties. Er is geen centrale verwarming, veel huizen worden nog verwarmd met houtkachels en de ruiten zijn allemaal enkel glas. Ik had het de eerste maand hartstikke koud, maar de mensen hier lijken nergens last van te hebben. Het zijn namelijk “winter deniers” en ook als het vriest lopen mensen gewoon in hun korte broek."

Op de hoofdfoto zie je van links naar rechts: Een Fransman, Maite, een Engelsman en een Kiwi (Nieuw-Zeelander) tijdens een weekendtripje in de sneeuw. "Zoals te zien is zijn alle Europeanen goed ingepakt en loopt de Kiwi er bij alsof het zomer is."

"Verder is iedereen hier extreem casual, tot het ongemakkelijke aan toe. Zo was mijn professor bij onze eerste ontmoeting in volledige sport outfit en zijn modderige mountainbike stond geparkeerd tegen zijn bureau. Hij komt op de fiets naar de uni en was zich nog even vergeten om te kleden. Het verkeer is hier niet echt ingericht op fietsers, dus toen ik vertelde dat ik een half uur naar huis moest fietsen was hij vrij bezorgd. Hij stond er op dat hij me de veilige fietsroutes zou laten zien en zo racete ik na mijn eerste stagedag achter de professor op de mountainbike aan naar huis.

De mensen zijn hier relaxed en vriendelijk en de werkdruk ligt niet te hoog. Om kwart voor negen ben je vaak als eerste aanwezig op de universiteit. Zo lijken ze hier een gezonde balans te hebben tussen werk en vrije tijd. Als je aan een Nederlander vraagt hoe het gaat, is het antwoord vaak: ‘druk, druk, druk’, wat eigenlijk betekent dat alles z’n gangetje gaat. Hier is collectief afgesproken dat alles goed en chill is. Dus als je iemand vraagt: How is it going? zeg je  ‘How is it going?’  Een beetje zoals het Franse ca va, waar je gewoon de vraag herhaalt en doorloopt. Of je zegt  “she will be alright.”
Dat is in Nieuw Zeeland slang voor “komt wel goed” en dit gebruiken ze de hele dag door voor ongeveer alles.

Gelukkig zijn sommige dingen precies het zelfde. De campus had zo Eindhoven kunnen zijn, zoals op de foto te zien is. Ik ben masterstudent BMT, maar hier zit ik bij de faculteit werktuigbouwkunde, opgescheept met alle kerels, net Eindhoven haha."

Deel dit artikel