Antoine Pijnenburg, medewerker Information Management and Services (IMS), was deze ochtend om kwart voor acht niet de eerste in Atlas. Het was al druk, maar hij vond een leeg bureau op werkplek 11.101 Zuid. “Met een fantastisch uitzicht over het PSV-stadion en Kennispoort waar ik eerder werkte.” Hij heeft geen locker omdat hij zijn TU/e-pas vergeten was. “Toch kon ik zomaar naar binnen, dat vind ik eigenlijk wel een beetje vreemd.” Wat hij heel leuk vond, was dat hij echt welkom werd geheten en een doosje (met inhoud) kreeg dat goed van pas komt in de kantoortuin en dat elke dag opgeborgen kan worden in zijn - hopelijk - toekomstige locker.

Pijnenburg: “Er zitten symbolische dingen in zoals een chocoladereep met PANTRY BAR daarop, omdat je alleen maar in de pantry mag eten. Oortjes om je eraan te herinneren dat geluidsoverlast voorkomen moet worden, ansichtkaarten van het voormalig Hoofgebouw om historisch besef te voeden waar Atlas uit ontstaan is. En een webcamcover moet ons bewust maken van onze privacy.”

Laaghangend fruit

Digicoaches en arbo-deskundigen staan stand-by om mensen de komende dagen te helpen met het oplossen van computerproblemen en het correct instellen van hun werkplek. Vooral het aanpassen van de stoel zal in eerste instantie wat extra werk vergen, maar de verwachting is dat ook dit al snel een automatisme zal worden. Op twee plekken staan borden waar de bewoners kunnen aangeven wat er nog zou moeten gebeuren, wat ze op dit moment al waarderen en er is plaats voor tips. ‘Kei-gezellig’, ‘Mooi uitzicht’ en ‘Leuk om mensen te ontmoeten’ staat bijvoorbeeld bij de likes. ‘Nummeren werkplekken’, ‘Bak voor vertrouwelijke papieren’ en ‘Meer prullenbakken’ bij de zaken die gedaan moeten worden.

Ankie van Steen, die de verhuizing begeleidt, zegt dat zaken die nu makkelijk zijn aan te passen - “het laaghangend fruit” -, snel worden aangepakt. “Maar de komende maanden gaan we eerst kijken hoe dit concept waar we nu mee gestart zijn, gaat uitpakken. Dat evalueren we en op basis daarvan beslissen we dan of er zaken gewijzigd moeten worden.” Van Steen is tevreden over deze eerste dag: “Ik zag dat iedereen toch al snel een plek had gevonden en aan het werk ging. Er zijn klachten over rumoer en dat het net iets te koud is, maar er bestaat de mogelijkheid om de temperatuur aan te passen, al zal het in grote ruimtes wat langer duren voordat je dat merkt. Daarbij kost het gewoon tijd om in zo’n groot gebouw dat soort zaken goed in te regelen, helemaal nu er ook mensen in aan het werk zijn.”

Stressen

Op concentratieplek 11.104 zit Angie Lammen. Het is een driepersoonskamer, voor haar alleen sinds half twaalf. “Dat is omdat ik om negen uur al te laat was voor een andere plek. Ik kom met de auto uit Best en heb die geparkeerd bij Luna waar nu minder werkbusjes staan. In februari komen de werknemers van de faculteiten erbij, dan zal dat misschien niet meer lukken.”

Lammen werkt bij DPO Internationaal en regelt de visa en dergelijke voor buitenlandse medewerkers. “Als die aankomen, hebben wij altijd een persoonlijke ontmoeting met ze, maar dit jaar niet in de maand januari wanneer toch zo’n dertig internationals starten. We kunnen daar namelijk nog geen ruimtes voor reserveren. Ik hoop wel dat dat vanaf februari in Atlas lukt, want ik wil mijn werkplek niet kwijtraken omdat ik elders een afspraak heb.”

Het veroveren van een werkplek is wat Lammen het lastigst vindt. “Dan zit ik ’s ochtends al in een file, moet ik stressen om een parkeerplek te vinden en daarna ook nog maar hópen op een bureau. Dat is lastiger dan het werken in een kantoortuin.” Ondanks de wat chaotische binnenkomst vanochtend is Lammen, die in de zomer in Traverse werkte, positief over Atlas. “Het is hier nieuw, schoon en netjes, dat is fijn.”

Rommel

Of het zo netjes blijft, is iets wat Luud Breuking van het CEC zich afvraagt. “Er is een vaatwasser per pantry en die wordt gebruikt door heel veel mensen. Wie ruimt die uit, wie voelt zich verantwoordelijk? Dit zou wel een mooie werkgelegenheid zijn voor mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt, of eigenlijk voor iedereen die een baan zoekt.” In haar rol als ambassadeur voor Atlas heeft ze dit eerder aangegeven, “maar ik weet niet of het wordt opgepikt.” Na vier maanden komt er een evaluatie van het werken in Atlas, dan zal het netjes houden van de pantry’s vast besproken worden.

Martin Boers, hoofd van Dienst Interne Zaken, heeft zich ook tussen zijn medewerkers genesteld. Boers, die in Traverse een eigen kamer had, vindt het wel prettig werken en krijgt op het moment dat we hem spreken nog het advies om zijn stoel iets hoger te zetten. “Ik ben al een jaar geleden gaan nadenken over wat ik echt nog zou willen meenemen naar Atlas nu je maar een plank hebt om spullen onder te brengen. Ik merk nu wel dat je ook moet nadenken over wat je elke dag gaat meenemen, want in zo’n locker past eigenlijk alleen je jas en een tas. En wat laat je liggen als je even weg bent van je bureau, ook dat is iets waar ik vroeger geen rekening mee hoefde te houden.”

Op enkele plekken op de tiende etage hangen A4-tjes met daarop de afbeeldingen die beeldend kunstenaar Gijs Frieling daar in de loop van 2019 gaat aanbrengen. Ankie van Steen zegt dat de komende maanden ook de planten geleverd gaan worden, die de nu nog wat steriele omgeving een gezelligere uitstraling zullen geven.