In de danszaal van Footloose (waarschijnlijk met voorsprong het warmste plekje van de campus) was het contrast tussen de soepele bewegingen van de in strak zwart gestoken voordansende dames en de algehele ongemakkelijke houterigheid van de in meerderheid mannelijke introkids aandoenlijk te noemen. Maar misschien was salsa gewoon niet hun favoriete dansstijl. In dat geval kunnen ze bij Footloose ook terecht voor zulke uiteenlopende genres als klassiek ballet, moderne jazz, hiphop, ballroom, zouk en kizomba.

Buiten voor gebouw Luna hadden de Tuna Ciudad de Luz (m) en La Tuniña (v) een bijzondere uitdaging voor de studenten in petto. De Spaanse muziekgroepen hadden een zak met geld (eigenlijk zand) meegebracht om letterlijk over een balk te smijten, maar pas nadat de arme introgangers met behulp van een oude gitaar danig uit hun evenwicht waren gebracht. De gedachte achter dit ritueel: al het geld dat met optreden wordt verdiend, moet direct worden verbrast.

Wellicht de meest excentrieke studentenvereniging in Eindhoven is Kinjin, voor liefhebbers van de Japanse cultuur. In Luna presenteerde Kinjin zich met Karaoke - maar dan wel met liedjes van Guus Meeuwis. Nou ja, ook met de tune van Pokémon uiteraard. De diversiteit van de club wordt geïllustreerd door de maar liefst drieëntwintig commissies, die elk een andere activiteit voor hun rekening nemen - voor fans van anime en kaartspellen tot Dance Dance Revolution en taalles.

In het volle daglicht

Je verwacht ze eerder in een donkere kelder, en precies daarom vonden de leden van e-sportvereniging Zephyr het - nu het weer het toeliet - wel zo leuk om hun met hun controllers, monitors en laptops buiten te gaan zitten voor het Studentensportcentrum. Voor de gelegenheid met Mario Kart - wat normaal niet vaak wordt gespeeld door de diehards van Zephyr, die vooral de iets competitievere spellen spelen. “We spelen bijvoorbeeld veel League of Legends”, vertelt lid Nout Prins. “Zo’n tien teams van zes man komen één of twee keer per week bij elkaar om te trainen.”

Iets verderop stonden de boogschutters van Da Vinci met een ludieke opstelling. Twee schutters mochten mikken op schietschijven, die kruislings verbonden waren met bakjes water boven hun hoofd. De beste schutter werd dus als laatste nat - want dat lot was uiteindelijk natuurlijk iedereen beschoren. Hoewel de bogen vervaarlijk oogden, was het risico voor de omstanders beperkt, dankzij de zogeheten larp-pijlen (live action role playing) met schuimkop.