Elk jaar belonen de IgNobelprijzen onderzoek dat je eerst laat lachen en dan laat nadenken. De prijswinnaars zijn veelal serieuze onderzoekers die nu eenmaal een lachwekkende publicatie op hun naam hebben.

De uitreiking is een melige bedoening aan de Amerikaanse universiteit van Harvard, met gejoel en het gooien van papieren vliegtuigjes. Veel winnaars komen ook daadwerkelijk hun prijs ophalen. De prijzen hebben inmiddels een goede reputatie.

Apen

De wijn-met-vlieg-onderzoekers kregen de IgNobelprijs voor de Biologie, maar er waren nog negen andere winnaars. Zo heeft een internationale groep onderzoekers bekeken hoe apen in de dierentuin de bezoekers imiteren. Hiervoor kregen ze de IgNobelprijs voor de Antropologie.

Ook opvallend: een Japanse arts bestudeerde zijn eigen darmen door bij zichzelf een colonoscoop in te brengen. In een publicatie deelde hij wat hij daarvan leerde. Hij kreeg de prijs voor de ‘medische voorlichting’, want de categorieën passen bij de prijswinnaars, en niet andersom.

De prijs voor de Vrede gaat naar Spaanse verkeerssociologen die het razen en tieren van automobilisten bestudeerden. De prijs voor de Economie was voor een studie naar werknemers die wraak nemen op hun baas middels een voodoo-poppetje (om hun stress te verlichten).

Achtbaan

Andere winnaars bestudeerden of een ritje in de achtbaan de behandeling van nierstenen kan bevorderen, of speeksel een goed schoonmaakmiddel is en waarom mensen geen gebruiksaanwijzingen lezen. Dat laatste onderzoek kreeg natuurlijk de IgNobelprijs voor de Literatuur.

En wil een man weten of hij nog nachtelijke erecties krijgt? Dan kan hij volgens een oude geneeskundige publicatie postzegels om zijn penis plakken: zijn ze de volgende morgen gebroken, dan functioneert het geslachtsorgaan nog naar behoren.

De prijzen zijn een parodie op de Nobelprijzen, die later in het jaar worden toegekend. Andre Geim, de Nederlands-Russische Nobelprijswinnaar van 2010, won tien jaar eerder een IgNobelprijs voor het laten zweven van een kikker.