Frisse salades en wraps, soepen en sapjes, dampende (wereld)gerechten - het aanbod tijdens de proeverijen (geserveerd vanaf meerdere counters en vanaf dienbladen die onophoudelijk rondgaan) is divers en bovenal royaal. Eén cateraar had voorafgaand al papieren tasjes verspreid onder de deelnemers, met de uitnodiging om na het proeven vooral ook nog wat mee te nemen voor vrienden, collega’s of thuis. Want wars van waste en milieubewust; dat zijn de zich presenterende partijen (niet voor niets geselecteerd en passend bij het programma van eisen van de universiteit) natuurlijk allemaal.

Durga Batchu, masterstudent Automotive en afkomstig uit India, is deze week samen met een vriend een van de internationale fijnproevers van dienst. Hij woont in woontoren Aurora op het TU/e-terrein, beschikt daar over een keuken, “maar koken kost veel tijd”. En Nederland is nu eenmaal net wat minder bedreven in street food zoals dat in India op elke straathoek te krijgen is. Batchu eet dan ook regelmatig in de stad, mede omdat er na tweeën ’s middags en in de weekenden op de campus volgens hem nauwelijks nog iets te krijgen is - wat hem betreft dan ook zeker een aandachtspunt voor de beoogde nieuwe cateraar, zo tipt hij.

Los van de openingstijden is hij best tevreden over het cateringaanbod aan de TU/e, net als over de Nederlandse keuken trouwens - onder andere stamppot en erwtensoep smaakten de masterstudent eerder prima. Dat er op de diverse TU/e-cateringlocaties ook gerechten uit andere continenten op het menu staan, juicht hij toe, “maar dan moet het ook wel góed zijn. Je moet iets niet serveren om te kunnen afvinken dat je vandaag ook de international weer bediend hebt. Dat kan zeker nog beter”.

Geen supermarktkwaliteit

Even verderop staat student Aiik Biermans in de rij voor een counter met soepen en gerechten met een Arabische touch. De eerstejaars (“ik loop hier nog wel een paar jaar rond en dan is het fijn als er een goede cateraar is”) beoordeelt niet alleen met zijn tong, maar zeker ook met zijn portemonnee. Bij de gerechten en producten die tijdens de proeverijen worden aangeboden, staan dan ook bedragen vermeld. “Studenten gaan vaak toch voor de iets goedkopere dingen.”

Hoeveel een maaltijd op de campus wat betreft de aankomend biomedisch technoloog mag kosten, kan per dag overigens wel wat verschillen, bekent Biermans. En dat blijkt niet alleen afhankelijk van wanneer DUO over de spreekwoordelijke brug komt: “Op een brakke ochtend geef ik vaak wel iets meer uit”. Zijn eerste focus op de financiën wil trouwens niet zeggen dat Biermans zich laat afschepen met, zoals hij het noemt, ‘supermarktkwaliteit’: “Dan kan ik net zo goed naar de Spar lopen. Het eten moet wel echt lékker zijn”.