- Onderwijs , Onderzoek
- 17/05/2018
TU/e’ers keuren zelfgeprint voedsel (met bananenschil)
Er zijn al 3D-printers die chocoladebakjes maken, pizza’s spuiten of voedsel voor ouderen met kauwproblemen mooi serveren, maar voedselprinten staat nog wel in de kinderschoenen. ID-student Elzelinde van Doleweerd heeft die schoenen aan en vroeg voor haar bachelor eindproject 'Upprinting' proefpersonen naar hun mening over de technologie, de smaak en de structuur van haar eigen geprinte voedsel. Het is gemaakt van voedsel dat anders weggegooid zou worden, dat is voor de meeste deelnemers de grootste verrassing.
Ze bokste het binnen een half jaar voor elkaar om dertig TU/e’ers twee zelfgeprinte creaties van restvoedsel te serveren. De hartige variant is een kunstige sliert van oud brood met wortel en het groene deel van prei, op smaak gebracht met Italiaanse kruiden. De zoete variant is donkerder van kleur en gemaakt van oud brood, wortel en banaan mét schil en gekruid met kaneel. In beide zit boter en ei om te binden en bakpoeder om wat luchtigheid te krijgen.
Van Doleweerd demonstreert het printen met een mobiele 3D-printer in café Hubble in Luna. Ze geeft uitleg en vertelt onder andere dat Nederlanders 41 kilo voedsel per persoon per jaar weggooien. Dat is vooral brood, zuivel, groente en fruit. Als het spuitmondje verstopt blijkt te zitten: “Deze voedselprinter is nog niet zo lang op de markt, hij kan nog verbetering gebruiken. Toen ik deze printer nog niet van de Hogere Agrarische School in Den Bosch kon lenen, begon ik te experimenteren met een spuitzak.”
Bakpapier
De pasta van voedselresten (de banenschil en de prei worden eerst gekookt) print ze op bakpapier. Dan kan het in de oven worden gebakken. Als het sliertje, bakje, matje of een andere vorm droog is, is het lang houdbaar.
Maar is het ook lekker? Studiegenoot Tjeu van Bussel vindt van wel. “Ik had een flauw koekje verwacht, maar dit valt reuze mee. Ik loop ten minste niet weg met een droge bek.” Hij is gekomen omdat hij nog nooit 3D-geprint voedsel heeft gegeten en de kans hiervoor op Facebook voorbij zag komen.
Zonder dat ze de ingrediënten weten wordt er over de smaak gepraat. Wanneer duidelijk is dat het om restvoedsel gaat is masterstudent Human Technology Interaction Esther van Vliet positief verrast. “Ik vind het eten niet heel bijzonder, op het leuke vormpje na, maar het is heel goed om bewustwording te creëren voor voedselverspilling. Het heeft vast nog veel tijd nodig om op grote schaal iets te betekenen, maar dit is een goed idee. Ook vind ik het fijn dat Elzelindes eten gezond is en een goede vervanging voor een koekje.”
Potentie
Werktuigbouwkundestudent Tim Jansen heeft al veel ervaring met 3D-printen. Met Solar Team Eindhoven printte hij plastic lampenkappen, stuuronderdelen en bekerhouders. Nu studeert hij af op metaalprinten. En de betonprinter van Bouwkunde kent hij omdat een vriend bij die onderzoeksgroep afstudeert. “Het is een nieuwe techniek met veel potentie. Het is echt heel toevallig dat een vriendin gisteren vroeg of er al voedsel geprint kan worden en ik vlak daarna de oproep voor deze test zag.”
Hobbykok Van Doleweerd is tevreden over de proeverij, ze heeft veel feedback ontvangen waarmee ze verder aan de slag kan gaan in de foodtechnology. Ze wil receptuur en ontwerp optimaliseren, maar vindt het vooral leuk om de 3D-geprinte bakjes te vullen en te verwerken in een echt gerecht. "Het maakt me blij om de enthousiaste reacties te zien wanneer ik een bijzonder, mooi opgemaakt gerecht serveer, wat ook nog heerlijk smaakt!"
Discussie