Als kind “pingelde” hij al regelmatig op de piano in huize Hordijk; les kreeg hij vanaf zijn achtste. Het was meteen raak tussen de jonge David en de piano - niet in de laatste plaats dankzij de bevlogenheid van zijn leraar, Paul Chatrou. “We hadden wel een boek van waaruit we werkten, maar hij liet me ook al snel kennismaken met bijvoorbeeld blues en jazz. Mede daardoor voelde ik me tijdens het spelen meteen heel vrij. In de piano kun je jezelf kwijt.”

Of hij het, letterlijk en figuurlijk, altijd al in de vingers had? Een moeilijke vraag, vindt de 22-jarige: “Mensen praten altijd graag over talent, maar in mijn ogen word je vooral goed door veel te spelen. En dat doe je alleen als je ergens echt een passie voor hebt”. En die was er direct. “Ik heb eens een week lang elke dag één maat zitten oefenen. Pianospelen is niet zomaar een tijdverdrijf; voor mij voelt het vooral als het ontwikkelen van mezelf.”

Op zijn veertiende, vijftiende was het muzikale vuur even wat getemperd. “Ik was gewoon een lakse puber, ging minder vaak naar les, verzaakte ook regelmatig op school. Maar ik ben wel altijd piano blijven spelen - en daarna juist nog fanatieker geworden. Toen ben ik ook moeilijkere en klassieke stukken gaan spelen, en zelf stukken gaan schrijven.”

Organisch

Het zijn voor Hordijk haast organische processen, zonder sturende plannen of bedoelingen. “Als ik aan het improviseren en schrijven ben, voelt het altijd alsof de dingen gebéuren - niet alsof ík actief of bewust iets aan het doen ben.” Evenmin heeft hij vooraf een duidelijk verhaal in zijn hoofd dat hij via zijn muziek wil vertellen. “Maar ik heb er wel altijd mijn eigen emoties in verwerkt, bewust of onbewust.” Zoals zijn frustraties over de doorlopende chaos thuis - opgroeiend in een gezin met een alleenstaande moeder die voor vijf kinderen moest zorgen-, gevangen in het nummer 'Unfold'.

Een jaar geleden bracht de pianist in eigen beheer zijn eerste album uit, aangespoord door een enthousiaste vriend. Hordijk woonde inmiddels in zijn tweede studentenhuis - samen met een van zijn drie broers -, waar ruimte was voor een piano. “Daarvoor had ik een jaar op kamers gezeten zonder piano; het voelde als een woestijn zonder oase.”

Geen papiertje

‘Touch’ heet zijn eerste album, uitgebracht op zijn 21^e. Een grote en spannende stap: “Het duurt even voordat je tegen de wereld durft te zeggen: ‘Dit vind ik goed, hier moet je naar luisteren’. Ik heb bovendien geen papiertje, ben niet naar het conservatorium geweest. Mensen kunnen mijn muziek echt alleen aan de hand van de klanken beoordelen”.

Op zijn album heeft hij naar eigen zeggen echter alleen maar “warme reacties” gehad. Op Spotify bijvoorbeeld heeft ‘Touch’ iets meer dan tweehonderd maandelijkse luisteraars, “dat aantal gaat langzaam omhoog”. Een tweede album is in de maak, ook is Hordijk als pianist te boeken voor optredens.

“Pianomuziek van nu”, zo omschrijft de TU/e’er - bezig met het afronden van de bachelor Sustainable Innovation - zijn stijl. Veelal rustige muziek bovendien, “als een soort tegenwicht voor de driftige tijd waarin we leven - in het algemeen, maar ook specifiek hier aan de TU/e. Iedereen is extreem ambitieus; we leggen onszelf hier in Eindhoven behoorlijk wat op. Het curriculum zelf is al pittig, daarnaast willen mensen een bestuursjaar doen, in een studententeam actief zijn, ondernemen… Da’s heftig joh”.

Zelf vindt hij trouwens weinig rust in het beluisteren van zijn eigen nummers. Lachend: “Ik hoor élk los nootje dat via mij de wereld in is gekomen. Maar soortgelijke muziek werkt voor mij, bijvoorbeeld als ik aan het studeren ben, wél”. Verder betekent de piano voor Hordijk bovenal: liefde, “het gevoel dat je niet alleen bent. Het is moeilijk om uit te leggen, maar het geeft betekenis aan mijn leven. Ik speel geen piano om iets te bereiken of verder te komen, het pianospel op zichzelf is het doel”.

Vanavond, woensdag 28 maart, is David Hordijk te zien en beluisteren in de Blauwe Zaal tijdens het gratis toegankelijke evenement ‘Earth Hour’ van Technology for Global Development en Tint. Morgen, op International Piano Day (de 88ste dag van het jaar ter ere van het 88-toetsige instrument), is Hordijk zo ongeveer de hele dag te vinden aan en rond de piano in de markthal. Iedereen wordt uitgenodigd om te komen spelen of luisteren. Dansers van Footloose zijn er ook en improviseren op de muziek die wordt gespeeld.