De mogelijkheden verkennen, de grenzen opzoeken - die insteek staat centraal in de gesprekken van Blue Jay met onder andere ziekenhuizen en zorginstellingen, zo vertelt teammanager Liza Boormans. “We praten met verpleegkundigen en patiënten, maar ook met bestuursleden om te horen hoe zij denken dat een drone bijvoorbeeld in een ziekenhuis het best kan worden ingezet”.

Een steeds terugkerende behoefte blijkt het in de gaten kunnen houden van groepen mensen, vertelt Boormans. Ze wijst daarbij onder andere op het tekort aan personeel op veel plaatsen in de zorg. In het detecteren van een noodgeval, zoals een val of afwijkende ademhaling en vervolgens in het acteren hierop, zou een drone een belangrijke rol kunnen spelen, is de gedeelde overtuiging van Blue Jay en verschillende partners.

Bij wijze van eerste proef wil het team aan zijn nieuwste prototype een sensor toevoegen die op enkele meters afstand de ademhaling van mensen kan meten. De verzamelde data worden doorgestuurd naar een verpleegkundige, die via een mobiele applicatie de meetwaarden van verschillende patiënten kan inzien en een directe melding krijgt bij eventuele afwijkingen. “Waar we naartoe willen, is dat de drone in de tussentijd ook al de volgende stap heeft gemaakt en bijvoorbeeld al iets heeft gepakt om de verpleegkundige te kunnen helpen bij haar zorg aan een patiënt - zoals een defibrillator.” Een van de uitdagingen hierbij is dat een drone nooit helemaal stil hangt, maar kleine cirkelende bewegingen maakt. “Daarmee zijn we volop aan het testen.”

Lees verder onder de video.

Boormans benadrukt dat het om een langetermijnvisie gaat en dat het toepassen in real life iets voor een toekomstig team is: “Er komen nog zóveel dingen bij kijken voordat je een drone ook echt in bijvoorbeeld een ziekenhuis kunt gaan inzetten. Neem alleen al het geluid dat een drone maakt; dat blijft een uitdaging.” Al maakt het nieuwe prototype van Blue Jay al een veel lager en daarmee aangenamer geluid dan zijn voorganger, voegt ze eraan toe.

Ook de grootte van de drone (op dit moment zestig centimeter in diameter) is een punt van aandacht. “Als hij dichtbij mensen moet gaan functioneren, wil je ‘m toch wel stukken kleiner hebben. Maar onze drone moet een zekere kracht leveren om bijvoorbeeld objecten te kunnen optillen en daarvoor heb je toch wel een bepaald formaat propeller nodig.”

Lees verder onder de foto.

Een andere uitdaging is de ‘vliegduur’ van de drone voordat deze weer moet opladen. “Er is op dit moment een drone die vijfenveertig minuten kan vliegen”, weet Yasmine Bartelds, electrical engineer binnen Blue Jay. “Maar ik hoop dat onze drone uiteindelijk veel lánger taken kan doen.” Het studententeam werkt momenteel dan ook aan een landingsstation, “een soort ‘thuis’ voor de drone waar deze meteen ook kan opladen”, aldus Boormans.

Geen lichtkooi, maar ultra-wideband

Er is dit jaar flink gesleuteld aan de basis van het vliegen van de drone. Had deze vorig jaar nog een soort ‘lichtkooi’ vol lampen nodig om zich te oriënteren en zo autonoom door de ruimte te manoeuvreren; nu wordt gebruikgemaakt van ultra-wideband, een draadloze technologie waarvoor zowel een aantal tags in een ruimte wordt geplaatst als op de drone zelf. Boormans: “Door het uitzenden van een bepaalde frequentie kan de drone zich via die tags positioneren in de ruimte. Het mooie is dat dit ook in het donker werkt en bijvoorbeeld ook door muren heen kan.” Daarnaast kan de drone, met dank aan een nieuw interne kompas, voor het eerst om zijn eigen as draaien.