MetaForum mag dan door velen worden beschouwd als een architectonisch hoogstandje; op akoestisch vlak brengt het ontwerp wel wat uitdagingen met zich mee, stelt Claire Vereecken, teamleider Front Office van bibliotheek IEC. Ze wijst op de open inrichting van het gebouw, vooral op de vele vides tussen de verschillende verdiepingen. “Vloer -1 is eigenlijk een stilteruimte, maar je kunt er letterlijk verstaan wat ze een verdieping hoger aan het vertellen zijn. Dat geluid gaat zo de put in. Het is lastig om steeds tegen iedereen te moeten zeggen dat ze op -1 stil moeten zijn, terwijl gesprekken van vloer 0 zo te volgen zijn.”

En dat vinden ook veel studenten maar wat vervelend, merkte Vereecken tijdens een mini-enquête vlak voor kerst. “Eén ding kwam daar heel duidelijk uit naar voren: mensen willen meer stilte. Ze willen dat de stilteruimte stiller is en liefst dat er meer controles zijn.”

Geen gegiechel

In een brainstorm met collega’s is onder meer het aanbrengen van panelen voor een betere akoestiek besproken, vertelt de teamleider. “Maar we concludeerden ook: je kunt wel hoge muren gaan bouwen; als iedereen doorpraat, verandert er niks. Het is ook een beetje een mentaliteitsverandering. Het hoeft in de bieb echt niet meer, zoals vroeger, doodstil te zijn. Maar gegiechel en gepraat over andere onderwerpen dan je studie, horen in een stilteruimte in elk geval niet thuis.”

Om de geluidsoverlast, vooral tussen verschillende verdiepingen, het hoofd te bieden, start de bieb op 1 maart haar ‘Noise Awareness’-campagne. Ruimtes worden verdeeld in drie geluidsniveaus, herkenbaar als rode, oranje of groene zones. De stilteruimte op -1 blijft een rode zone; vloer 0, waar volgens Vereecken tot dusver “eigenlijk geen enkele regel” gold, wordt opgesplitst in oranje en groene zones. In de oranje zones, met name gelegen rondom de vides, mag “alleen bij hoge noodzaak worden gefluisterd”. De groene zones aan de buitenranden zijn bestemd voor overleg.

Sociale controle

De stoplichtkleuren worden straks duidelijk aangegeven met plaatjes. “Daarmee gaan we studenten uitdagen: als jullie het hier stiller willen hebben, moet je kleur bekennen.” Biebbezoekers maken dus zelf de keuze waar ze willen neerstrijken, waarbij een bepaald gedrag verlangd wordt. Vereecken hoopt dat dit als vanzelf voor de nodige sociale controle en enig zelfregulerend vermogen zorgt: “In de stiltecoupé van een trein word je door anderen ook al gauw boos aangekeken en aangesproken als je gaat zitten kletsen”.

De pilot heeft geen strakke eindtijd; Vereecken hoopt dat de proef voldoende effect heeft en daarmee een beetje als vanzelf omarmd wordt, “net zoals we twee jaar terug het eetverbod hebben aangepakt. Als dat niet genoeg oplevert, kunnen we daarna altijd nog beslissen om eventueel iets aan de akoestiek te doen. Maar dat zal een lastig traject worden, want daarmee breek je in op het oorspronkelijke ontwerp van het gebouw”.

Vloer 1 is volgens Vereecken overigens óók een verdieping die voor geluidsoverlast zorgt, “maar daar kunnen we niet zoveel aan doen; dat is een beetje een vreemde grijze zone waarover we eigenlijk geen controle hebben. Pas bij de alarmpoortjes begint de bieb”.