Voor de zomervakantie was Pronk nog zeer positief over zijn nieuwe project dat zes maanden later in Harbin zijn beslag moest krijgen. Daar zou hij een ijskoepel gaan printen in plaats van er een bouwen door het opspuiten van ijswater tegen een opblaasbare mal, wat tot nu toe het toegepaste procedé is. Hij vertelde een gelei ontwikkeld te hebben die niet alleen de daarin vermengde materialen goed bindt, maar die tevens functioneert als een smeermiddel. Hiermee zou voorkomen worden dat de spuitmond van de 3D-printer verstopt raakt. Het patent was al aangevraagd.

Volgens Pronk is het dit jaar echter nog te omslachtig om de benodigde apparatuur richting Harbin te krijgen. Gekozen is daarom om op de campus van het Harbin Institute of Technology een gridshell te gaan bouwen. Dit is een open constructie, die volgens Pronk niet zozeer een functionele waarde heeft, maar meer een esthetische, “maar die wel laat zien wat 3D-printen met ijs mogelijk maakt”.

Voor het maken van de constructie wordt eerst een mal opgeblazen, waarover touwen gespannen worden, wat de basis zal vormen voor de uiteindelijke grid van ijs. Met spuitzakken, normaal bedoeld voor slagroom, wordt de speciale ijsgelei die in Eindhoven is ontwikkeld als het ware ‘geprint’ op dit netwerk van touw. Hiervoor moet een speciale stellage gebouwd worden, zodat de ijsprinters overal goed bij kunnen zonder de constructie te beschadigen. Nadat de ijsgelei is opgevroren, wordt de mal verwijderd en blijft de open constructie achter.