Jordi Peerlings (21) kent zichzelf goed en weet dat zo’n actief leven bij hem past. “Ik ben een open, sociaal, sportief, actief en enthousiast persoon.” Hallo, vergeet zelfverzekerd niet, Jordi! Het leukste aan zijn bijbaan, waar we hem voor spreken, noemt hij niet het bedrag dat hij ervoor krijgt - hij weet niet eens precies hoeveel hij hiermee verdient - maar de veelzijdigheid en dat hij geen opdrachten hoeft uit te voeren. Hij moet zelf maar zien waar het werk ligt in Klimbos Weert. “Ik houd van die vrijheid. Ik kan tegen stress en drukte en raak niet snel in paniek.”

Gelukkig maar, want er kan van alles misgaan in zo’n klimbos. Jordi begint de instructie altijd met de veiligheidsregels. “Je mag niet naar boven met drugs of alcohol op, als je hart- of rugklachten hebt, zwanger bent of epilepsie hebt.” Eenmaal is er een groep van SSRE geweest waarvan een deel aangeschoten was. “Een collega vertelde me dat ze al slingerend aan kwamen lopen. De helft van de 25 studenten moest beneden blijven.”

Daar was iedereen het wel mee eens. “Het staat in de regels. Het minst prettig vind ik dat bezoekers het míj soms kwalijk nemen dat ik ze aan de regels houd, bijvoorbeeld dat alle sieraden af moeten.”

Al vijf jaar werkt Jordi bij Kinderpretland Weert. Zodra de eigenaar langs het voetbalveld aan Jordi vroeg of hij dat wilde, zei hij zijn bijbaan als afwasser in een restaurant op - veel te eentonig. “Toen bestond Klimbos Weert nog niet. Ik heb de bouw ervan meegekregen en van het begin af aan gezegd dat ik daar ook zou willen werken.” Het duurde even, maar nu is dat voor elkaar en als het aan Jordi ligt, blijft hij dit zijn hele leven doen, mits hij geen vast werk heeft dadelijk na zijn Werktuigbouwkundestudie.

Of het niet genoeg is, staat hij ook nog wekelijks met een vriend achter een mengpaneel - eigen apparatuur. Het dj-duo ‘Mystery beats’ draait muziek in kroegen, clubs of grote zalen bij examenfeesten. “Het zijn wel eens lange dagen. Jammer dat werken bij het pretpark en het klimbos altijd uit hele dagen bestaat.”

De mensenkennis die hij opdeed, gebruikt hij aan de universiteit bij OGO-vergaderingen. “Ik kan goed de communicatie op gang houden of brengen. Merk ook wanneer mensen elkaar verkeerd begrijpen. Ik stel verhelderende vragen als het moet en zorg dat de groep een geheel wordt. Ik ben geen verlegen jongen meer. ” Maar was je dat ooit wél, Jordi?

Interview | Norbine Schalij

Foto’s | Bart van Overbeeke