Gianmarco koos ervoor om zijn PhD in Nederland te doen, omdat het erg aantrekkelijk is. “Zo is bijvoorbeeld het salaris van een PhD-student in Nederland hoger dan in Italië. Als je in Rome een appartement huurt, dan gaat bijna de helft van je salaris op aan de huur. Het is daardoor bijna onmogelijk om op jezelf te wonen.”

Waar hij zich over verwonderde in het begin, was hoe de centrale wasmachines en drogers werkten in Aurora. “Ik moest eerst op een website een tegoed op mijn pas laden, pas dan kon ik gebruikmaken van de wasmachines. Ik dacht dat het gewoon werkte door geld in de automaat te werpen.” Als hij iets mocht veranderen in zijn studio, dan zou hij de keuken verplaatsen naar het raam. Hij vindt dat de keuken niet erg praktisch ligt bij de deur.

De Italiaan moest erg wennen aan het Nederlandse eten, hij ervaart het als een ‘trauma’. “In Italië hebben we op de universiteit een heel goede kantine, waar je veel lekkere pasta’s en pizza’s kunt krijgen. Die kun je hier ook krijgen, maar het is toch anders. En Nederlanders eten veel vroeger, om 17.00 of 18.00 uur al. Ik ben gewend om pas rond 22.00 uur te eten.”

Hij vindt het fijn om op de campus te wonen. “Het is een mooie campus, er is veel groen en ik ben zo op mijn werk.” Je kunt hem er niet op betrappen dat hij langer dan vijf minuten niets doet, want dan begint hij zich te vervelen. Ondanks dat hij pas in Nederland woont, heeft hij al een splinternieuwe fiets gekocht. “Ik vind de fietspaden in Nederland erg fijn, en alles ligt dicht bij elkaar waardoor je gemakkelijk met de fiets kunt gaan. In Italië zijn de afstanden veel groter.”