Lars werkt al zeven jaren bijna iedere zaterdag en zondag rond etenstijd in restaurant De Chinese Muur in Drunen. Tussen zes en negen brengt hij drinken rond en ruimt hij tafels af voor gasten die daar genieten van een zogenoemd ‘lopend buffet’. De eters lopen natuurlijk zelf, en scheppen hun eigen bordjes vol zo vaak ze willen. “Ik ben er binnengehaald door een vriend. Eerder had ik andere bijbaantjes, zoals post bezorgen en reparatie en onderhoud doen bij een computerbedrijf.”

Uit dat tweede baantje is voortgekomen dat Lars nu ook webmaster is bij Technische Natuurkunde, een studentassistentschap voor 4 uur in de week. Maar idealer is zijn werk in Drunen, vijf kilometer van zijn ouderlijk huis. Hij werkt voor meneer en mevrouw Chu, Chinezen van de eerste generatie. Zij spreken een beetje Nederlands, maar diepgaande gesprekken over voedselallergie zitten er niet in.

“In de tijd dat ik er werk, komt het steeds vaker voor dat gasten speciale dieetwensen hebben. Dan vragen ze me of er bijvoorbeeld gluten, ve-tsin of lactose in een gerecht zit. Ik kan dat ook niet aan de koks vragen, dat zijn Chinezen die geen Nederlands of Engels kunnen. En er is ook niemand die kan tolken, want de bediening bestaat uit Brabanders. Ik los het dan zelf zo goed mogelijk op. Met Google en mijn gezonde verstand.” Nog nooit heeft hij allergieën niet serieus genomen. “Het kan echt heel gevaarlijk zijn als iemand iets eet wat niet kan.”