Het dragen van de kist is niet de enige taak. Ook deuren openen en sluiten, het klaarleggen van condoleanceregisters en pennen, muziek aan- of uitzetten, kaarsen aansteken, collecteren en bidprentjes uitdelen kunnen op de werkbon staan. Wat de familie wil. “En als de familie bij nader inzien dingen toch zelf wil doen, dan doen wij een stap opzij en staan stand-by.” Zodra de kist in het graf ligt, zit het werk voor de dragers erop.

Met “eerst een centje, dan een prentje” onthoudt de niet-christelijk opgevoede Daan de volgorde. En verder is het vaak dat links voorrang heeft. “Bij het wachten doen we de linkerhand over de rechter, bij het weglopen beginnen we met de linkervoet.” En alles doen ze met een uitdrukkingsloos gezicht. Daan, die zelf heel lacherig is en veel praat, heeft bij Draagkracht geleerd een professionele houding aan te nemen. “Ik zal niet meehuilen of lachen als er iets valt of zo. We moeten de situatie meester blijven.”

Met deze bijbaan verdient Daan een tientje per uur, maar ook dankbaarheid van het publiek. Hij zegt wel dat ze er “vooral voor de sier staan”, maar weet als geen ander hoe hun representatie gewaardeerd wordt. En daarnaast is het een goed gespreksonderwerp op feestjes. Na zijn “Ik begraaf mensen”-antwoord op de vraag wat hij doet, wordt het altijd leuk.