De twee partijen happen natuurlijk graag toe en vertellen hun speerpunten, waarmee iedere student het volmondig eens is. Jammer genoeg hebben deze partijen praktisch hetzelfde promotieplan. Ze kunnen zich niet onderscheiden, met als gevolg dat ze andere manieren gaan zoeken om zieltjes te winnen - zoals een zo lang en gevarieerd mogelijke kieslijst. Het resultaat? Een opkomst van slechts 41 procent bestaande uit stemmen via vriendjespolitiek. En de irritatie van de wél geïnteresseerde student.

Dit jaar leek alles te veranderen. Met een nieuwe partij die de strijd wil aangaan en een naam die veel activiteit impliceert, zou er in deze non-verkiezing nieuw leven geblazen kunnen worden. Gooi daar nog eens een goed pak concrete plannen in en het plaatje is compleet; de gevestigde orde moet een nieuwe groepering van zich af slaan. Vuurwerk en spektakel staan op het punt van beginnen.

Helaas lijkt niets minder waar. Donderdag was de eerste campagnedag en de posters hangen traditiegetrouw door alle universiteitsgebouwen, met als enige verschil de extra blauwe kleuren. De partijen staan in de kantines zieltjes te winnen en geven je precies waar jij aan toe bent om die stem te verzilveren. Geen vuurwerk, geen spektakel, niets.

In een tijd als deze waarin de politiek meer gevolgd wordt dan ooit, is het zaak te laten zien waar je voor staat. Ga het debat aan, onderscheid je van de andere partijen! DAS, laat zien waarom de huidige partijen niet voldoende zijn. Groep-één en ESR, laat zien waarom DAS niet thuishoort in de universiteitsraad.

In een verkiezing waarin jij jezelf en jouw partij goed wilt profileren, moet jij strijden. En alleen als er dan echt hard tegen hard gespeeld wordt, verdienen jullie de stem van die andere 59 procent.