Het kwik mag komende woensdag dan richting de dertig graden gaan; de babyroze onesies blijven áán, zegt papa Karel nu al gedecideerd. Hij was naar eigen zeggen meteen verliefd op de aaibare Primark-pakken, in modieuze lijn met de pyjama’s en badjassen waarin hij zijn eerdere introkinderen van de vóórgaande twee edities stak. Een van die kids, Gerrit (ook wel, doch minder, bekend als Stan), is dit jaar opgeklommen tot medepapa. “Ik vond hem een mooie baas”, verklaart Karel.

Over hun Werktuigbouwkunde-kinderen is het vadertrio deze vroege maandagavond noodgedwongen nog wat minder uitgesproken. Niks gek, amper tien uur na de eerste kennismaking. Noemenswaardige anekdotes en herinneringen zijn er nog niet, maar de eerste indruk is goed: “Ze houden zich niet heel erg ín, zoals je op de eerste dag vaak ziet”, zo analyseert Gerrit zijn groep. En dat is mooi, want een plan B voor een onverhoopt compleet stilvallend intro-gezin, dat was er niet. Een plan A trouwens evenmin. Bij Onesie One Love komt het zoals het komt.

Een beetje aftasten, horen waar de interesses van hun kids liggen en wat ze willen weten of zien, dat is het devies. Strikte regels of beperkingen zijn er, afgezien van het dragen van het gezinstenue, niet. Ook hoeft het kroost niet de klok rond onder de vaderlijke vleugels te blijven plakken. “Tot een uur of één ’s nachts blijven we samen, daarna laten we ze vrij”, zegt Karel. Maar let wel: donderdag wordt er, hóe dan ook, de hele nacht doorgehaald.

Een paar meter verderop in deze studententuin aan de Lijsterlaan bestieren Karels maten van Rhetoricadispuut Tau intussen de gasbarbecues. Geleend van Jumbo, waar tevens ruim driehonderd stukken vlees, vele liters salade en de nodige meters stokbrood werden besteld. Zes introgroepjes van Werktuigbouwkunde dineren hier vanavond (zie foto's hieronder). En waar ze bij Tau normaliter graag uitgebreid mogen koken: “Vanavond is het gewoon stoempen”, zegt papa Karel licht verontschuldigend.

Van avond tot avond

Introkid Judith van Oeveren - net terug van het Sgizet Festival in Boedapest en nagenoeg onvoorbereid doorgerold in de Intro - zit er niet mee. Zoals ze eigenlijk nérgens mee lijkt te zitten. Genieten van een gezellige week, waarin ze vanzelf wel merkt wat er allemaal op haar afkomt: dát is de missie, net als eerder tijdens de Na Examen Dagen. Judith leeft van dag tot dag. “Of eigenlijk van avond tot avond.”

Nou ja, het vele wachten op de maandag, eerst ’s ochtends bij de Blauwe Zaal en later weer bij Swapfiets - daar wil ze nog wel even over mokken. “Twéé presentaties gemist.” Maar verder is de Dordtse nu al in haar sas met de Intro én met Eindhoven. Gezelliger, meer divers, minder arrogant, zo somt ze de plussen van de stad ten aanzien van Delft op.

Dat laatste is groepsgenoot Ramon Schouten helemaal met haar eens. Van zijn school in zijn woonplaats Wilnis ging bijna niemand naar de TU/e, “maar ik vind de sfeer hier veel beter. Dit past beter bij mij”. Ook in zijn introgroep zit het wat dat betreft wel goed, concludeert hij zonder aarzeling na de eerste dag samen. Neem nou die vliegende boot die ze voor de businesscase ’s middags hadden moeten bouwen. Daar had in theorie natuurlijk een hoop wiskundig en natuurkundig geprakkeseer tegenaan gegooid kunnen worden, “maar wij zijn vooral gezellig samen gaan bóuwen”.

En voor die fijne groepsvibe wil zelfs Ramon, zelfbenoemd langslaper, komende week best wat uurtjes nachtrust opofferen. “Vorige week ben ik elke dag bewust vroeg naar bed gegaan. Dus ik kan deze week wel wat hebben.”

Voor wie geen genoeg krijgt van de Intro: meer foto’s, nieuws en andere updates vind je op Cursors Facebookpagina, Twitter en Instagram.