Voor Mikhail ‘Mike’ Astafev was de Eindhovense ontwerpersopleiding een ideale manier om de overstap naar het (Nederlandse) bedrijfsleven te maken, vertelt hij. In het Siberische Novosibirsk was hij na een studie plasmafysica aan een promotie begonnen. Toen hij na een jaar echter merkte dat zijn ontwikkeling stagneerde, besloot de ambitieuze Rus naar Eindhoven te vertrekken. “Een vriend was hier al begonnen als PDEng trainee, en dat leek mij ook wel wat.”

Hij volgde hier de opleiding Design and Technology of Instrumentation, een vanuit TU/e-faculteit Technische Natuurkunde gecoördineerd 4TU-programma opleidend tot een Professional Doctorate in Engineering (PDEng). De tweejarige PDEng-opleiding omvat twee korte stages en één lange afstudeerstage, legt Astafev uit. “De eerste was bij NXP Semiconductors, en de tweede in Zwitserland, bij de startup Femtoprint.” Zijn afstudeerproject van een jaar deed hij weer dichtbij huis, bij de Eindhovense researchafdeling van startup Color CNTRL.  

Dat jonge bedrijf ontwikkelt zogeheten reflectieve beeldschermen - de technologie die ook wordt gebruikt in e-readers “De schermen van Color CNTRL schakelen echter veel sneller dan de huidige e-readers, en bovendien zijn ze in kleur.” De werking berust op speciale inkten met nanodeeltjes, in de kleuren geel, cyaan en magenta. Die zitten opgesloten in minuscule compartimenten (de pixels). Met een elektrische spanning worden de inktdeeltjes samengebracht of juist homogeen verdeeld in de pixel. Op deze manier kan de bewuste kleur zichtbaar of praktisch onzichtbaar worden gemaakt. Met drie lagen van deze pixels kun je zo een kleurendisplay opbouwen.

Hoe kan de stabiliteit van de inkt worden verbeterd?

“In e-readers kost alleen het laden van de pagina energie”, legt Astafev uit. “Dat laden gaat wel traag, maar doordat de inkt gewoon op zijn plek blijft als je de spanning uitschakelt, verbruiken dergelijke reflectieve beeldschermen zeker tien keer minder energie dan lcd-schermen.” Aan de benodigde beeldstabiliteit wordt bij Color CNTRL momenteel hard gewerkt; doordat de beeldschermen nog relatief vaak moesten worden ververst, bleef de energiewinst namelijk beperkt. De Rus kreeg van het bedrijf daarom de taak om te kijken hoe die stabiliteit van de inkt kan worden verbeterd.

Hij probeerde wel tien oplossingen, zegt Astafev, waarvan er één daadwerkelijk iets opleverde. “Daar waren mijn opdrachtgevers heel bij mee.” Wat die oplossing precies is, mag hij niet zeggen - de bedrijven die deelnemen aan het PDEng-programma hebben recht op geheimhouding van bedrijfsgevoelige informatie. “Soms is het lastig om hierover mijn mond te houden - dat heb ik op de universiteit niet geleerd - maar het went”, lacht hij.

De tijd die Astafev niet doorbracht bij één van de bedrijven waar hij stage liep, spendeerde hij samen met zijn collega-trainees - voornamelijk ‘internationals’ zoals hij - in hun gezamenlijke kamer op de begane grond van Flux. “Ik had het geluk dat ik onderdeel was van een gezellige generatie”, vertelt Astafev in soepel Engels. “We hebben veel samen gedaan.” Hij drumde zelfs in een rockband, Angy-Near, met twee Russische collega’s, waarmee hij ook een album opnam.