De communicatie en voorlichting van het International Relation Office waren vrij beperkt, en vanuit de TU/e zijn wij de eerste exchange studenten in het ITB. Kortom: ik wist totaal niet wat ik kon verwachten of wat ik überhaupt moest doen. De eerste maandag van het semester zijn collega-TU/e’er Youri Meijer en ik dan ook vol goede moed de Service Desk binnengelopen, wapperend met onze Letters of Acceptance, met de mededeling dat wij hier zes maanden kwamen studeren en de vraag wat we moesten doen.

Dit geeft meteen de grootste uitdaging weer van het studeren in Bandung. Het gebrek aan communicatie tussen de faculteiten, en de hoge mate van bureaucratie maakten het erg lastig om een geschikt vakkenpakket uit te kiezen. Dit heeft ons flink wat kopzorgen bezorgd, ook aangezien er maar weinig professoren bereid zijn in het Engels les te geven. Uiteindelijk hebben we al onze vakken kunnen plannen van maandag tot woensdag, wat ons een vierdaags weekend geeft. Studie-technisch ligt het tempo veel lager dan in Eindhoven, maar gelukkig zijn de professoren enthousiast en proberen zij zoveel mogelijk de stof in het Engels te geven (twee van de vakken zijn half Bahasa/half Engels).

Behalve de studie heeft Bandung nog veel meer te bieden! Het is een drukke, maar bruisende stad, er is altijd wel iets te doen. De locals zijn ontzettend vriendelijk en behulpzaam, en laten graag de internationals (of bule, zoals zij zeggen) alle leuke plekjes zien. In de weekenden maken we zoveel mogelijk tripjes naar verre eilanden om te surfen of snorkelen. En doordeweeks cruise ik door Bandung op mijn eigen Piaggio Vespa Super 150 uit ‘78 op zoek naar de colleges of leuke coffeeshopjes. Komende weken staan in het teken van het shapen van m’n eigen surfboard en het studeren voor de midterms. Hoewel ik pas vijf weken in Bandung ben, voelt het door alle nieuwe indrukken en ervaringen als zoveel langer! Indonesië is schittermagisch!