Tergend langzaam pikt voertuig 003 een slachtoffer op uit de disaster area in de hal van het Auditorium. De grijpers van plexiglas worstelen met het plastic poppetje, maar na enkele minuten heeft de reddingsrobot dan toch beet - om het slachtoffer op weg naar de rescue area weer te verliezen.

In een van de collegezalen op de bovenverdieping reageert het steering team van groep 003 gefrustreerd. “Onze camera loopt een halve minuut achter”, verklaart Martijn Schipper (Werktuigbouwkunde) het geklungel. Jim Ketelings (Technische Bedrijfskunde): “We hebben er acht weken aan gewerkt; geen slachtoffer redden zou wel een anticlimax zijn.”

Zo’n vijftienhonderd tweedejaars bachelorstudenten demonstreren zaterdag in het Auditorium hun eindontwerp voor het basisvak Engineering Design. Verdeeld over vier rondes laten 288 groepjes hun reddingsrobots in actie komen in een gesimuleerde rampomgeving. Die disaster area bestaat uit onder meer een waterpoel, laaghangende stokken en omgegooide stoelen. Daartussenin liggen honderden ‘slachtoffers’ in de vorm van action figures, barbie-achtige poppen en badeendjes.

Hangend over de balustrade van de bovenverdieping geven spotters telefonische richtingaanwijzingen aan hun teamgenoten in de collegezalen. Deze steering teams sturen, mede met behulp van een camera op het voertuig, de robot aan. Op de begane grond zorgt een teamlid in de rescue area voor technische mankementen en het aannemen van de slachtoffers.

Verantwoordelijk docent Rick de Lange benadrukt dat de einddemonstratie dit jaar niet alleen draait om de hoeveelheid geredde slachtoffers, maar ook om innovatie en creativiteit. Dit is terug te zien in de eindproducten, waaronder een hovercraft, een spinachtig voertuig en een zeppelin.

“Vorig jaar waren de ontwerpen minder gedurfd”, aldus De Lange. Ook het humanitaire aspect is voortaan van belang. Netten, sponzen en watten - met zeventig euro was het budget per groep beperkt - moeten een zachtzinnige behandeling van het slachtoffer garanderen.

Waar vorig jaar het overbelaste wifi-netwerk de aansturing van de robots bemoeilijkte, hebben de teams daar dit jaar een stuk minder last van. Het grootste struikelblok is tijdgebrek: hierdoor hebben niet alle teams de testopstelling in Gemini kunnen gebruiken. De Lange: “Vaak door lullige dingen, zoals weken vertraging doordat studenten ervoor kiezen elektronica in China te bestellen.” Maar ook last minute tegenslagen zoals ‘opgefikte’ batterijen en kapotte powerbanks spelen een rol.

Stijn Middelhuis (Werktuigbouwkunde) is tevreden met de hovercraft van zijn groep 170. “We hadden zoveel last minute werk, dat we niet hebben kunnen testen.” Maar waar veel voertuigen op wielen problemen hebben met de serpentine, gaat de hovercraft daar moeiteloos overheen. “Die van jullie ging teringhard”, aldus een omstander goedkeurend.