De samenstelling van de aanwezigen -wetenschappers, ondersteunend personeel en studenten- was maandagavond redelijk in evenwicht. Allemaal lopen ze op hun eigen manier aan tegen de problemen die de sterke groei van de afgelopen vijf jaar met zich heeft meebracht. Al vond rector Baaijens het nog steeds vreemd om nu te moeten praten over problemen van de groei, terwijl in 2011 het uitblijven daarvan nog een bron van zorg was.

Decaan Bart Smolders (Electrical Engineering) schetste wat bij zijn faculteit de problemen zijn. “In 2011 hadden we 65 eerstejaars, waarvan de helft weg was aan het eind van het jaar. Onze wetenschappelijke staf kon toen veel tijd besteden aan onderzoek. Dit collegejaar schreven 276 eerstejaars zich in en is de uitval veel minder. Dat betekent dat we veel meer onderwijs zijn gaan geven en we op zoek moeten naar 35 nieuwe stafleden. En dat een tijd waarbij het bedrijfsleven onze studenten al uit de collegebank rukt. Het kan een rem zetten op onze groei.”

Het was de opmaat naar het verdere verloop van de avond. Groei is uitstekend en daarmee voldoet de universiteit ook aan de maatschappelijke noodzaak om meer goed opgeleide ingenieurs af te leveren. Maar het groeitempo is sneller dan verwacht en stelt de organisatie voor problemen qua werkdruk en huisvesting. Problemen waarbij de accenten per faculteit weer anders liggen. Welke keuzes moeten er gemaakt worden om alles toch goed op de rails te houden?

Het behoud van kleinschaligheid was voor de meeste aanwezigen een belangrijke factor. En hoe moeten wetenschappers omgaan met het in balans houden van hun onderwijs- en onderzoekstaken? Moet dat altijd netjes fifty-fifty verdeeld zijn? Dat hoefde niet van iedereen en tevens werd opgemerkt dat een ‘nette’ verdeling op papier niet altijd overeenkomt met de praktijk.

Is er binnen het curriculum nog veel te winnen aan efficiëntie? Iemand merkte op dat de afgelopen jaren met de komst van het Bachelor College daar toch al een hele verbeterslag gemaakt was. Maar is met de invoering daarvan het onderwijs niet te gemakkelijk geworden, vroeg iemand zich af. Is het combineren van bepaalde vakken, dat hiervoor nodig was, altijd  even gelukkig uitgepakt? Is er geen stof verloren gegaan, die wel essentieel was? De aanwezigen kwamen er niet uit, maar Baaijens merkte op dat voorgaande generaties vaak zeggen dat het vroeger beter was.

Dan de manieren waarop onderwijs wordt aangeboden. Waar ligt straks de grens bij de groepsgrootte voor het geven van een hoorcollege. Bij 150 studenten? Is doorlussen een aanvaardbaar alternatief, of moet een college dan gewoon vaker gegeven worden? Duidelijk werd wel dat voor het bijbouwen van meer onderwijsruimte nauwelijks voorstanders te vinden zijn.

Een ontwikkeling die de druk op het onderwijssysteem ongetwijfeld nog verder zal doen toenemen, kwam ook aan bod: de groei van de internationale instroom. Baaijens vertelde over de Delftse opleiding Lucht- en Ruimtevaarttechniek, waar Nederlandse studenten moeten wijken voor studenten uit het buitenland. Is dat wenselijk? Maar gaat het bewust weren van internationale studenten niet ten koste van de diversiteit? Daarnaast zijn dit doorgaans zeer gemotiveerde studenten.

Dat keuzes gemaakt moeten worden, was voor iedereen duidelijk. Een van de aanwezigen formuleerde dat als volgt: “Welke veren moeten we als universiteit laten om onze hoge kwaliteit te kunnen behouden?” Die veren werden gisteren nog niet nadrukkelijk benoemd, maar rector Baaijens was zeer blij met de input vanuit de zaal en beloofde die mee te nemen bij de verdere besluitvorming hierover.

Op 13, 22, 23 en 24 juni vinden ook nog groeidialogen plaats, waar studenten en medewerkers zich nog voor kunnen aanmelden via strategie@tue.nl. De bijeenkomsten op 13 en 23 juni zijn Engelstalig.