Wat is dit voor een huis?

In dit Jongerenhuis woont een gevarieerd gezelschap bewoners: drie studenten, twee vluchtelingen en huisbaas Sjaak Huijser (74), tevens initiatiefnemer van de twee Jongerenhuizen die Eindhoven telt. Volgens Michael Timmerman (26), student Omgangskunde aan de Fontys, is de huisbaas, overigens niet aanwezig bij het gesprek, met hart en ziel begaan met de vluchtelingen, ongeacht hun status. “Want met politiek en religie heb ik niks te maken”, luidt zijn standpunt. Volgens Michael heeft Huijser te kennen gegeven op zijn 75^ste het huis uit te gaan. Lachend: “Dan gaat hij op kamers.”

TU/e-studente Bouwkunde Anne-Roos Strik (18) had geen idee met wie zij het huis zou gaan delen toen ze zich voor de kamer meldde: “Maar ik vond het meteen prima. Het mooie vind ik dat je door samen te wonen elkaars persoonlijke verhaal leert kennen.” Michael beaamt dit. “Het vluchtelingenverhaal zit vaak gecompliceerder in elkaar dan we meestal via de media te horen krijgen. Door met elkaar in een huis te wonen, krijg je een breder beeld van de problematiek en meer begrip voor elkaar. Deze vluchtelingen hebben geen status en kunnen nergens heen. Maar hier mogen ze er wel zijn.”

Ook Martijn Vos (19), student maatschappelijke zorg aan het Summa College, bevalt het samenwonen goed: “Ik vind de diversiteit, de verschillende gewoonten en culturen leuk.” Door samen een nieuwsbrief uit te geven en een website te hosten proberen ze ook het begrip voor de vluchtelingen onder de Eindhovense bevolking te vergroten.

Omar uit Soedan en Wonshet uit Eritrea schuiven niet aan aan tafel. Volgens de drie studenten heeft alle media-aandacht van de afgelopen tijd hen een beetje kopschuw gemaakt. Wonshet zegt later op haar kamer: “Ik ben hier gelukkig en vind het fijn hier te wonen. Ik volg ook taalles in dit huis en ik oefen mijn Nederlands. Dat vind ik wel een moeilijke taal”, aldus de Eritrese die sinds anderhalf jaar in Nederland is.

Hoe kijken jullie terug op alle media aandacht voor de vluchtelingen?

“Dat was best heftig”, vertelt Michael. “We zijn afgelopen zomer heel vaak benaderd door de pers, de radio en de tv. Een bewoner uit het andere Jongerenhuis op het Lodewijk Napoleonplein is zelfs nog bij Pauw geweest. We vonden het belangrijk aan de berichtgeving mee te werken om zo te laten zien dat samenleven met vluchtelingen prima gaat. Maar op een gegeven moment vonden we al die aandacht ook wel genoeg. Het werd een beetje aapjes kijken. Dus het is fijn dat het nu achter de rug is.”

Hebben jullie rituelen en gebruiken?

“Nee, niet echt,” zegt Michael om er even later aan toe te voegen dat ze wel elke donderdag samen eten met het andere Jongerenhuis. “Ook hebben we hier elke week taalles voor vluchtelingen”, vult Anne-Roos aan. Terwijl ze de tafel schoonmaakt, gaat de bel regelmatig en komen de eerste leerlingen al binnendruppelen.

Wil jij ook met je huis in deze rubriek? Stuur ons dan een mailtje!
Smaakt dit artikel naar meer? In onze rubriek 'Aanschuiven bij' vind je alle verhalen tot nu toe.