Min vierendertig graden Celsius is het wanneer Cursor donderdagochtend Roel Koekkoek, één van de trekkers van het project Bridge in Ice, spreekt. Maar met een klein briesje eroverheen ligt de gevoelstemperatuur al gauw nog wat graden lager. “We moeten regelmatig naar binnen voor een kop koffie, anders is het niet te doen”, vertelt Koekkoek, afstudeerder bij de unit Structural Design van de faculteit Bouwkunde.

Toen het team eind december in het Finse Juuka arriveerde, vroor het ook al, “maar heel lichtjes. Voor ons was dat heel fijn; de eerste week stond vooral in het teken van voorbereidend werk, het klaarmaken van de bouwplaats, het inrichten van ons onderkomen. Dan hoeft het nog geen min twintig te zijn”.

Inmiddels is het echter dusdanig koud dat de ijsbrugbouwers onder meer extra voorzichtig moeten omgaan met hun materialen. “Alles van plastic wordt heel broos; als je iets uit je handen laat vallen, is het kapot.” Ook is een strikt veiligheidsplan van kracht en is onder meer afgesproken dat niemand in zijn eentje buiten aan het werk gaat - zelfs niet om éven een klein klusje te klaren in de ballon. “Stel dat iemand alleen is en klem komt te zitten, dan is het bij min veertig al snel afgelopen.”

De opgeblazen mal waarop de ijsbrug de komende weken moet verrijzen, is volgens Koekkoek tegen de extreme kou bestand. De ballon - veertig bij dertig bij twaalf meter groot - werd woensdag opgezet. Vandaag wordt de cellulose geleverd: dit papiervezel wordt in een zorgvuldig becijferde verhouding gemengd met water en daarna laag voor laag opgespoten tot de beoogde zeventig meter lange brug. Toch even spannend, stelt de masterstudent: “In Nederland zijn alle mengsystemen uitgebreid getest, maar het is afwachten hoe alles gaat bij een veel lagere temperatuur.”

Ook spannend is hoe de ballon zich houdt onder het toenemende gewicht dat ie de komende dagen en weken te verduren krijgt. Bij een ijslaag van tien tot vijftien centimeter dikte moet schaalwerking gaan optreden, wat betekent dat de brug zichzelf als het ware gaat dragen en niet langer op de ballon drukt. Sowieso blijft de opgeblazen mal zolang mogelijk overeind staan, tot vlak voor de geplande feestelijke opening van de brug op 13 februari. “Als de ballon weg is, kunnen we met het opspuiten niet overal goed meer bij.”

In Juuka zijn momenteel zo’n vijfenveertig mensen in touw: TU/e’ers, studenten van het Summa College en SintLucas, familie en vrienden, maar ook een handvol localsdie het team met allerhande hand- en spandiensten ondersteunen. De brugbouwers werken de klok rond, in shifts van steeds drie uur. “Langer in de kou is niet te doen.”

De stemming in Juuka is, ondanks de voor Nederlandse begrippen extreme kou, volgens Koekkoek opperbest. “Iedereen kwam hier enthousiast aan en is eigenlijk alleen maar enthousiaster geworden. Ook loopt alles goed volgens planning. Het is toch een experiment om met zoveel andere instellingen samen te werken; vooraf maak je afspraken, maar het is altijd afwachten hoe het in de praktijk uitpakt. Maar het wérkt.”