Timo is een robot die van ruimtereizen houdt. Op een dag landt hij op aarde en moet hij op zoek naar brandstof voor zijn raket. Dat doet hij in zes minigames, waarin ongemerkt telkens een ander aspect van tijdsperceptie wordt gemeten door de speler dingen in een bepaalde volgorde te laten doen, dingen te laten onthouden, reactietijd te meten, of te kijken of hij in staat is om geduldig af te wachten tot het juiste moment om te reageren.

Ondertussen lopen er allerlei robotjes en andere afleiders door het beeld. “Het idee is dat kinderen met ADHD daar meer last van hebben dan kinderen zonder die aandoening”, aldus Gongsook. Een belangrijk voordeel van het spel boven reguliere tests, is dat de kinderen niet eens doorhebben dat ze worden getest, legt hij uit. “Dat betekent dat ze zich ook niet anders gedragen dan normaal; ze spelen gewoon een leuk spel, dat ze bovendien altijd winnen.”

De Thaise promovendus ontwikkelde samen met psychologen van neurologisch centrum Kempenhaeghe het spel voor vier- tot achtjarigen. Om zijn kennis over het ontwerpen van ‘serious games’ bij te spijkeren, bracht hij een jaar door aan de universiteit van Genua.

Ook kreeg de informaticus assistentie van een professionele ontwerper. Bij iedere stap in het ontwerpproces moest worden overlegd of die relevant was voor de diagnose, of het paste in het spel en of het praktisch te programmeren was. Daarvoor was veel overleg nodig, vertelt Gongsook, waarbij hij de spil was tussen de psychologen en zijn begeleiders bij Industrial Design. “Ik werkte daarom elke week twee dagen bij Kempenhaeghe.”

Al dat werk lijkt resultaat te hebben: uit een evaluatie bleek dat Timo’s Adventure in staat is om voor 88 procent van de kinderen correct vast te stellen of hij of zij ADHD heeft of niet - en dat is beter dan de reguliere tests. Opvallend genoeg blijken de ADHD-kinderen in één van de minispelen, waar het draait om reactietijd, juist beter te presteren dan hun ‘gewone’ leeftijdsgenoten. “Dat roept de vraag op of er niet ook voordelen vastzitten aan ADHD, die je door behandeling mogelijk ook kwijtraakt.”

Gongsook had met een Erasmus Mundus Doctorate Scholarship slechts drie jaar voor zijn promotieproject. Hij gelooft dan ook dat er nog veel ruimte voor verbetering is aan het spel. “Ik denk dat je met wat aanpassingen nog beter de diagnose zou kunnen stellen. Als er vanuit Kempenhaeghe financiering voor zou komen, dan zou ik graag nog met dit project doorgaan. Het zou prachtig zijn als Timo’s Adventure kan worden gebruikt bij de behandeling van ADHD-patiënten.”