“Koffie is heel persoonlijk en voor een groot stuk beleving - méér dan smaak alleen.” Monique Kuyck, hoofd Operational Services binnen DIZ, realiseert zich maar al te goed dat koffie “een gevoelig onderwerp” is, en voor velen méér is dan een routinematig opwarmertje in de ochtend.

Zo’n 600.000 gevulde bekers vallen er op het TU/e-terrein jaarlijks uit de warme-drankenautomaten, teruggerekend zo’n 3.000 per werkdag. Al wordt over de smaak van de huidige Max Havelaar-koffie openlijk in elk geval weinig geklaagd - vooral studenten laten de gemalen koffie uit de machines vaker links liggen, weet Kuyck: “Die staan liever in de rij voor de bonenkoffie van de kantines”.

Ruim een jaar terug begon DIZ met de aanbestedingsprocedure voor de automatencatering, waaronder behalve de warme-drankenautomaten ook de snoep-/snack- en frisdrankmachines vallen. Kuyck vertelt dat ze tot op het laatst verwachtte meerdere offertes te krijgen, maar uiteindelijk kwam alleen Maas over de brug. “Kwaliteit, prijs, de technische inrichting - die offerte paste ook bij wat we willen.”

Klinkt als een ideale uitkomst, ware het niet dat Kuyck en haar collega’s hun zinnen hadden gezet op een publieke ‘belevingstest’, waarbij campusbewoners het aanbod van verschillende partijen hadden mogen komen proeven en beoordelen. “Maar met maar één offerte is er gewoon geen keuze.”

Waarop andere partijen zijn afgehaakt, durft Kuyck niet met zekerheid te zeggen. Wel weet ze dat sommige aanbieders moeite hadden met het grote aantal machines dat de TU/e op haar campus heeft staan, afgezet tegen het aantal consumpties dat wordt afgenomen. Een stuk service enerzijds, aldus Kuyck, waarmee de universiteit óók het gebruik van eigen koffiezetapparaten en waterkokers in verschillende gebouwen hoopt terug te dringen. “Met koffie van een betere kwaliteit, op vertrouwde korte loopafstand, hopen we de consument nog meer tegemoet te komen.”

Hoge druk

Hoezeer Kuyck naar eigen zeggen ook baalt van het niet hebben kunnen betrekken van haar campusgenoten: de koffiedrinker aan de TU/e gaat er in haar ogen zeker op vooruit. De Max Havelaar-koffie wordt vervangen door bonenkoffie van Segafredo, gemalen van “duurzame koffiebonen van de hoogste kwaliteit”. De prijs van vijfenveertig cent blijft hetzelfde, wel moet de consument straks zo’n 30 seconden (in plaats van de huidige 25) wachten op zijn bakkie. “Maar dat mag de pret niet drukken”, vindt Kuyck - want dan heeft de klant volgens haar ook een échte espresso, gezet onder hoge druk, in handen.

De TU/e heeft opgeteld zo’n 70 warme-drankenmachines, 9 snoep- en snackmachines, 15 frisdrankautomaten en 13 Cup-a-Soup-automaten op de campus. Het merendeel van deze machines wordt eind april vervangen: “De meeste staan er al zeven jaar en zijn gewoon aan vervanging toe”. De nieuwere machines, bijvoorbeeld in MetaForum en Flux, worden waar mogelijk hergebruikt, in hun geheel of op onderdelen. Het nieuwe contract met Maas geldt in principe voor zeven jaar: zes jaar vast, één jaar verlenging.

Gebruikers kunnen straks niet alleen met cash betalen, maar ook contactloos (middels een NFC-chip) of - alleen voor medewerkers - met hun campuskaart. Alleen de tafelmodellen die onder meer in Traverse, MetaForum, Flux en Vertigo komen, hebben geen muntinworp meer.

In april kunnen TU/e’ers op een centrale plek op de campus, waarschijnlijk in MetaForum, gratis alvast komen proeven van de nieuwe koffie.