“Ongelofelijk balen en een flinke teleurstelling.” Roel Koekkoek, afstudeerder bij Bouwkunde, was vannacht live getuige van het instorten van de opblaasbare mal waarop de gedroomde ijsbrug had moeten verrijzen. Die ballon had het al eventjes moeilijk, vertelt de masterstudent. “We zagen de afgelopen dagen al flinke veranderingen in de druk in de ballon en die druk werd steeds groter. Als het dan opeens plus twee, plus drie graden Celsius wordt, gaat het wel héél hard.”

Het team, dat zeven weken in Finland verblijft, had volgens Koekkoek vooraf drie weken van dooi ingecalculeerd. Het werden er vier - en dat ook nog eens in de tweede helft van het project. “Aan het begin was het niet zo’n ramp geweest.”
Vorige week hadden de kartrekkers daarom al besloten drie weken langer in Finland te blijven, hopend op vorst, om hun gedroomde brug alsnog te kunnen afronden. “We gingen er nog vól voor. De ballon hield zich onder de dooi ook eigenlijk veel beter dan we hadden verwacht; we zagen echt nog mogelijkheden.”

De verwachte terugkeer van de vorst bleef echter uit. Toen het zondag ook nog ging regenen, was het definitief einde oefening voor het project. Koekkoek was één van de twee ijsbrugbouwers die op het moment van instorten de wacht hielden en de ballon zagen openscheuren. “We moeten er nog een betere blik op werpen, maar waarschijnlijk is de scheur ontstaan door het lekken van water dat op de ballon is gaan liggen.”

De boog van de brug, die afgelopen week net ‘gesloten’ was, was met zo'n tien tot vijftien centimeter nog niet stevig genoeg om zichzelf zonder steun van de ballon overeind te houden. “De boog was ook nog niet perfect, er zaten hier en daar knikjes in. Daar had nog meer ijs op moeten komen. Maar daar hebben we de kans niet voor gehad.”
De ballon repareren, weer opblazen en opnieuw beginnen is volgens Koekkoek niet aan de orde. “Zelfs als we dat op korte termijn voor elkaar zouden krijgen, zijn de weersvoorspellingen gewoon niet goed genoeg.”

Al is van een ijsbrug geen sprake meer; de geplande feestelijke opening van het project op zaterdag 13 februari gaat gewoon door. Koekkoek heeft gemengde gevoelens bij het aflopen van het Finse verblijf: “Ik baal natuurlijk ontzettend, het zou raar zijn als ik dat níet zou doen. Aan de andere kant vind ik dat we toch kunnen terugkijken op een fantastisch project. Er zijn honderdnegentig mensen vanuit Nederland naar hier gekomen, er heeft een honderdtal vrijwilligers uit Finland meegeholpen. Dat blijft in mijn ogen heel bijzonder. En dat willen we zaterdag tóch graag vieren, met een soort ode aan iedereen die betrokken is geweest."

Koekkoek verwacht dat de ploeg die nu nog in Juuka is, volgende week dinsdag naar huis komt. Tot die tijd wordt er opgeruimd, worden voorbereidingen getroffen voor het ijsevenement op zaterdag en likt het team zijn wonden. “Er kwamen vanochtend al een hoop locals langs; die rijden hier iedere ochtend vroeg langs op weg naar hun werk en zagen opeens dat de boog weg was. Dat medeleven is fijn. De Finnen zeggen ook: ‘Het is echt abnormaal wat het weer hier momenteel doet'.”

Of toekomstige ijsbouwers aan de TU/e wellicht naar een ándere locatie met meer 'vorstgarantie' zouden moeten uitkijken, nu het Finse Juuka klimaattechnisch al drie jaar op rij onvoorspelbaar bleek? Koekkoek aarzelt. “Niet alleen het klimaat moet goed zijn, ook alles eromheen. Je hebt een gemeente en gemeenschap nodig die achter het project staan en steun bieden, en in dat opzicht is Juuka perfect.”