Min vierendertig graden was het een paar weken terug nog in Finland; te koud haast om überhaupt buiten te kunnen werken. Maar het kan verkeren; de afgelopen dagen lag de temperatuur rond het vriespunt. Roel Koekkoek, afstudeerder aan de faculteit Bouwkunde (unit Structural Design), is er nuchter onder. “Van voorgaande jaren weten we inmiddels wel dat je altijd een paar onwerkbare dagen hebt, dus die hebben we ingecalculeerd.

Bovendien, zo stelt hij, valt er behalve het opspuiten van het ijs op de brug genoeg ánder werk te doen. Zo moeten rond de beoogde brug een soort ijspark en wandelpad ontstaan waarvoor volop voorbereidingen konden worden getroffen. Ook wordt gewerkt aan een paviljoen van ijs.

Daarnaast heeft het een paar dagen flink gesneeuwd, en die sneeuw konden de bouwers op de opblaasbare mallen waarop de brug verrijst, niet gebruiken. “Sneeuw is zacht en zou voor een zwakke laag tussen de lagen vezelversterkt ijs zorgen.” Het gros van de sneeuw kon met een soort grote bladblazer vanaf een hoogwerker worden weggeblazen, vertelt Koekkoek. Op moeilijker bereikbare plekken was het bikkelen met de bezem.

Deze maandagochtend heeft de temperatuur volgens Koekkoek weer een daling ingezet: min acht tot min tien graden Celsius is het vooruitzicht voor de komende dagen. Daarna stijgt de temperatuur naar verwachting weer iets, om vervolgens weer te dalen.

“Op die voorspelde schommelingen kun je redelijk vertrouwen, weten we inmiddels. Maar de uiteindelijke temperatuur is lastig in te schatten.” Een minder koude dag hier of daar is volgens Koekkoek ook niet zo’n probleem, “onder nul blijft ijs gewoon ijs. Zelfs een enkele dag in de plus is niet rampzalig; er zit zóveel koude energie in die brug, die houdt wel stand”.

De komende dagen hopen de studenten in Finland de aan weerszijden opgebouwde brugdelen te kunnen verbinden, zodat een echte boog ontstaat. Of er straks, bij de geplande opening op 13 februari, ook mensen over de brug - met een vrije overspanning van vijftig meter -  kunnen lopen, daarin houdt Koekkoek een slag om de arm. “Dat is echt afhankelijk van het weer en van hoelang we kunnen doorspuiten.”

Voor de masterstudent is het project hoe dan ook geslaagd. “Alle machines en wat we de afgelopen maanden verder ontwikkeld hebben, werkt boven verwachting. Ook zien we dat het materiaal dat we ontwikkeld hebben, ijs met papiervezel in plaats van houtvezel, ontzettend sterk is. Alles gaat eigenlijk perfect, alleen het weer zit even niet mee.”

De ontwikkelingen in Finland zijn onder meer te volgen via twee webcams en op Flickr.