Deze naam heeft Stockholm mede te danken aan alle bruggen die de veertien eilanden waaruit de stad bestaat, verbinden over het water. Ondanks dat je je in een hoofdstad bevindt, is er toch een bepaalde rust in de stad. Deze rust is een kenmerk voor heel Zweden: respect voor de natuur, respect voor elkaar, en respect voor koffie drinken. Dat koffie drinken (of in elk geval pauze houden) onderdeel is van de cultuur, blijkt wel uit het feit dat Zweden er een speciaal woord voor hebben: fika. Je ontkomt er (gelukkig) niet aan om minimaal twee keer op een dag een lekker bakje koffie te drinken met vaak een zoete lekkernij.

Een ander opvallend fenomeen ontdekte ik toen ik mijn eerste lessen ging volgen aan de KTH (Kungliga Tekniska Högskolan), als onderdeel van mijn master Human-Technology Interaction. Brave student als ik ben, zat ik netjes vijf minuten voor aanvang in de klas te wachten tot de les zou beginnen. Opvallend was dat er maar een paar andere internationals zaten en ook de docent nog schitterde door afwezigheid. Toen een kwartier later eindelijk de docent en de meeste studenten binnen begonnen te druppelen, ging ik mij toch afvragen of ik het rooster misschien verkeerd gelezen had.

Niks was minder waar, ze bleken hier gebruik te maken van het academisch kwartiertje, een fenomeen waarbij men een kwartier later begint dan ingeroosterd (en zelfs een halfuur later bij avondcolleges). Deze traditie is ontstaan in de tijd dat studenten nog geen (zak)horloges hadden en dus afhankelijk waren van de kerkklok. Zodra de kerkklok sloeg, wisten studenten dat ze nog een kwartier hadden om in de les te komen.

Verder is Zweden eigenlijk wel zo’n beetje alles waar het om bekend staat. De natuur is prachtig en ongerept, het kan enorm sneeuwen (9 november viel er meer dan dertig centimeter), het leven (vooral alcohol) is duur, de mensen zijn vriendelijk en Engelssprekend en speciaal voor de mannen: absoluut, de vrouwen zijn prachtig.