Eigenlijk is het enige verschil dat iedereen hier een helmpje draagt bij het fietsen. Bij wijze van fietsvakantie ben ik van de zomer met een vriendin naar Denemarken gefietst, dus ik kan nu op mijn eigen Nederlandse fiets overal heen.

Ik studeer aan de DTU (Danmarks Tekniske Universitet) in Lyngby, ongeveer een uurtje fietsen van het centrum van Kopenhagen. Op de DTU is geen gebouw hoger dan drie verdiepingen. Hoger hoeft niet, want het formaat van de campus is belachelijk: het was vroeger een vliegveld.

Voor de rest is het opvallend hoe normaal alles eigenlijk is, Videregående grafteori wordt gegeven door een witharige docent die een schoolbord volkrijt terwijl hij bewijzen uitlegt. Wat ik in Nederland deed, blijf ik hier doen; er is een koor en dansles. Er valt veel te sporten (er is een boulderwand op de campus), er wordt veel gestudeerd en er wordt nog meer bier gedronken. Ieder gebouw heeft minstens één tafelvoetbaltafel in een hoekje. Het verschil is dat hier vaak een pooltafel naast staat. Ze hebben plek zat.

Het grote verschil is natuurlijk de groep mensen die hier ook studeren. Mijn buddygroup (introgroep) is redelijk blijven hangen en we leren steeds meer mensen kennen. Er zijn Grieken, Amerikanen, IJslanders, Basken (zeg maar het Friesland van Spanje) en verrassend veel Belgen. Direct na de Intro kende ik hier meer Belgen dan Denen. Iedereen heeft tijd over, want skypen met vrienden en familie heb je na een uurtje ook wel gehad. Samen maken we er een mooie tijd van.