En hoe is het in Dalian?
Na een bezoek aan de pilot plant van Dalian Institute of Chemical Physics zit ik weer terug in de bus naar het kantoor in de bergen. Met de Chinese radio op de achtergrond geniet ik van de heldere blauwe lucht. Ik ben erg blij dat ik stageloop in Dalian, een stad met erg weinig smog.
Mijn collega’s hebben hun ogen dicht. Niet heel ongewoon als je beseft dat ze vaak een middagdutje doen. Ik kan oprecht zeggen dat ik deze dutjes ben gaan waarderen. Het lijkt namelijk de enige tijd dat ik niet word aangekeken met verbazing, enthousiasme of soms zelfs met een beetje afschuw. Mensen blijven je aanstaren en er worden selfies met je gemaakt door giebelende meiden, iets wat ik zeker niet gewend ben bij Chemical Engineering.
Mijn tip voor alle westerlingen die dromen van een stage in China: leg contact met de locals. Het is niet alleen erg gezellig, ze zijn ook een soort van bescherming tegen starende mensen. Ondanks dat ik een kop groter ben dan de gemiddelde Chinees voel ik me net een rockster beschermd door bodyguards.
Het blijft nog wel even wennen, maar ik heb zeker geen spijt van mijn keuze om naar China af te reizen. De omgeving is prachtig, het eten is heerlijk en je leert meer over jezelf en een andere cultuur. Ik had dan ook nooit gedacht dat ik nu al prima met stokjes kan eten. Ik schrik zelfs niet meer wanneer ik gebruik moet maken van een gat in de grond in plaats van een westerse wc. Wie weet ben ik straks wel diegene die de briefjes op de TU/e moet opvolgen: ‘Niet op de wc-bril staan’. Eén ding is zeker, ik ga nog even verder genieten van mijn stage in Dalian.
Discussie