Ook toen ik hier aangekomen was in de stralende zon verzekerden mijn collega’s mij dat dit echt niet normaal was en dat het echt veel zou regenen. Ik ben er nog steeds niet achter of ze klagen over het weer leuk vinden of dat ik heel veel geluk heb. Het heeft inderdaad wel af en toe een geregend maar in vergelijking met Nederland is het hier heerlijk.

Wat ik wel mis uit Nederland is mijn fiets. Ik kom er nu pas achter hoe normaal het in Nederland is om even op je fiets te stappen naar de winkel of de universiteit. De universiteit hier ligt boven op een berg en ook Vigo zelf is erg heuvelachtig waardoor fietsen uitgesloten is. Daardoor moet je overal naar toe met de bus en dat is zeker niet zo goed geregeld als in Nederland. Zo rijden ze rondjes wat betekent dat als je ergens gekomen bent met de bus je waarschijnlijk een andere bus terug moet hebben. Ook de app om busroutes te plannen werkt niet fatsoenlijk waardoor het vaak een hele toer is om uit te vinden hoe je ergens moet komen.

Maar ik ben ook op een buitenlandse stage gegaan voor de uitdaging. Dat is zeker gelukt want naast het weer en de bus zijn er veel dingen meer die uitdagend zijn. Zo is er een heel grote taalbarrière want iets anders dan Spaans kunnen ze hier echt niet spreken. Gelukkig is ook iedereen erg aardig en behulpzaam dus uiteindelijk kom je er altijd uit.