En hoe is het in Linköping?
Mijn naam is Daniel Haug en ik heb afgelopen semester in Zweden gestudeerd, in Linköping om precies te zijn. Mijn grote avontuur startte in januari en loopt nu op zijn eind. Als ik voor mijn semester aan Zweden dacht, dan dacht ik aan een gestructureerd land, met goede universiteiten, heel knappe dames, duur bier en kou. Nu, een halfjaar later, is daar eigenlijk niet zo heel veel in veranderd. Alles is goed geregeld, de dames liggen goed in het oog, het bier is duur en echt koud was het niet. Maar warm kun je het ook niet noemen. Er is één fenomeen waar ik mij totaal niet op had voorbereid en dat is ‘queuen’.
Zweden houden van het gekke fenomeen om in de rij te staan. Nu klinkt dat waarschijnlijk vreemd in de oren, maar het is echt hoe het is. Om bijvoorbeeld naar een studentenfeest te gaan, moet je soms wel tot twaalf uur in de rij staan. En nu klinkt dat misschien wel suf, maar in de rij staan is zo slecht nog niet. Iedereen krijgt een nummertje als hij aankomt en daarna moet je in een bepaald gebouw blijven, maar je kunt doen wat je zelf wilt. Zo heb ik in één nacht alle Harry Potter-films gezien met een stel vrienden. Ondanks dat het in de rij staan niet zo onaangenaam is als het lijkt, ben ik toch wel blij dat ik in Nederland gewoon weer kan F5’en als ik naar een feest of festival wil.
Naast het gewone leven op de universiteit heb ik ook redelijk wat reisjes ondernomen. Conclusie van de reisjes; wat zijn de Scandinavische landen toch ongelofelijk mooi. Natuurlijk moest er ook gestudeerd worden hier in Zweden, want er moesten ook nog studiepunten gehaald worden. De vakken (‘Industriel Engeneering’) waren vergelijkbaar met de vakken in Nederland, zij het dat ze iets minder diep op de stof ingaan.
Zie jullie allemaal snel weer in ons kikkerlandje!
Discussie