De Kwestie:

Beste Alain,

Gisteravond fietste ik in het donker over de campus op weg naar het sportcentrum bijna tegen een konijn aan. Dit was niet de eerste keer dat er een konijn vlak voor mij het fietspad overstak. Mijn vraag is: waar komen al die konijnen vandaan? In het begin zag ik ze alleen rondom het Paviljoen, maar ze lijken zich te vermenigvuldigen. Heeft de TU/e dit nog wel onder controle of is het tijd voor een hek zoals vroeger in Australië? Is er iemand die deze konijnen te eten geeft?

Groetjes,

Anne

Het antwoord:

Beste Anne,

De campus-konijnen zijn niet zo nieuw als je denkt. Over haar geschiedenis is zelfs ooit door Youp van ’t Hek een onderhoudend liedje geschreven:

“Het was kerstochtend… 1956,
ik weet ’t nog zo goed, mijn konijnenhok was leeg.
En moeder zei dat ie wel weer terug zou komen;
als ik lief ging spelen, dat ik dan wat lekkers kreeg.
Zij wist misschien waar Flappie uit kon hangen.
Ze had ’t papa gevraagd, die net op de TU was,
omdat hij daar konijntjes rond zag rennen zocht ik bij het Paviljoen.
Hij liep vast wel ergens op het gras.”

Het begon met Flappie, een ondeugend konijntje van een jongetje met een rond brilletje. Wat er daarna gebeurde, is een verhaal van de bloemetjes, bijtjes en wiskundige formuletjes.

Tijdens de oprichting van de TU/e in 1956 is Flappie aan de slag gegaan met de reeks van Fibonacci. Toen hij bij het Paviljoen, zoals Kraantje Flappie stelt, achter de ‘konijnen-bitches’ aanging, vermenigvuldigde de konijnen-populatie zich al snel: 3, 5, 8, 13, 21… met een draagtijd van 33 dagen was generatie 11 al na één jaar in zicht: 233 konijnen.

Uiteraard hadden de konijnen natuurlijke vijanden. Door haar expansiedrift verving de TU/e de Waterschapsheuvel door een wetenschapsheuvel van nieuwe gebouwen: bij elk nieuw gebouw kreeg de konijnenpopulatie een knauw. Overigens bleken de konijnen beter bestand tegen de grootschalige cultivering dan bijvoorbeeld de eekhoorns en koikarpers, die bij bosjes stierven; Flappie & Co. hadden blijkbaar voldoende voedsel.

Natuurlijk, als je de Fibonacci-reeks jarenlang doortrekt, krijg je een enorm aantal konijnen. Logischerwijze moest de TU/e een poot uitsteken om niet te worden overlopen door de bunny bitches, zeker als je bedenkt dat ze de sportvelden omploegden. Als de populatiegrootte echt bij de konijnen af was, kon de Bouwtechnische Dienst eind jaren negentig uit haar slof schieten: zij had een jachtvergunning om de populatie onder controle te houden.

Tegenwoordig zijn de methoden wat humaner. Thijs Mooren van Dienst Huisvesting legt uit dat de konijnen levend worden gevangen met hulp van een getrainde fret, om vervolgens in de natuur te worden uitgezet (door een soort Fret Teeven, dus). Daarnaast vertelt Mooren dat ze een overeenkomst met een deskundige hebben om de konijnenstand op peil te houden: “Mocht er overlast zijn in de vorm van veel schade aan beplantingen of gaten in de sportvelden […] worden er konijnen gevangen.”

Geen zorgen dus, Anne, alles is onder controle; we hoeven geen rabbit proof fence te bouwen. Zeker niet nu er volgens Mooren al een aantal keer een bunzing is gesignaleerd die graag een aantal konijnen als kerstmaaltijd oppeuzelt. Overigens is het jammer dat het geen witte kerst wordt: als het gesneeuwd heeft, zijn de TU/e-nazaten van Flappie erg aandoenlijk.

Fijne kerst,

Alain

Heb jij ook een vraag die verrast dient te worden met een antwoord? Is je huisbaas incontinent, snap je niet waarom Vertigo groen is of loop je ergens anders tegenaan in je TU/e-bestaan?Just Ask Alain!