In tijden van droogte - hier toch minstens negen maanden per jaar - trekken olifanten, die niet bang voor mensen zijn, graag ‘s nachts de beschermde gebieden uit op zoek naar water. Een door een donor zorgvuldig aangelegde waterput is hierbij niet veilig. Als volleerde vandalen slopen ze de aangelegde infrastructuur en verschaffen ze zich toegang tot onze, maar ook hun eerste levensbehoefte. Met de volgende ochtend als resultaat: velden vol platgestampte gewassen en een gesloopte waterbron.

Al meer dan een maand woon ik in een dorp in het zuiden van Kenia om voor mijn master thesis onderzoek te doen naar conflicten rondom water. Samen met een lokale organisatie probeer ik in kaart te brengen wat de grootste problemen zijn en waar mogelijkheden liggen tot innovatie. Buiten dat de bevolking concurrentie heeft van wilde dieren, moeten de verschillende groepen het ook met elkaar eens zien te worden over een verdeling van het beetje water dat er is. Toch denk ik dat een duurzame oplossing gevonden kan worden, als niet iedereen alleen aan zichzelf denkt. En dat is lastig, want elk beetje water is hier cruciaal.

Ook zelf heb ik de problemen mogen ondervinden; uit onze waterleiding, een luxe hier, komt door de droogte geen water meer en de tankauto laat al een week op zich wachten. Als oplossing kan ik water kopen bij huis-aan-huisventers. Voor veel mensen is dit echter te duur en zij moeten zelf vaak vele kilometers lopen naar een pomp in het dorp om aan water te komen. Maar stel dat ook deze waterbron wordt gesloopt, dan kunnen al die schitterende olifanten je best gestolen worden.