“Inspelen op wat de natuur ons biedt”, dat is volgens de makers de kern van Kinegrity. De naam is een samentrekking van kinetic (beweging) en tensegrity: het principe van trek in de kabels en druk in de kolommen volgens welke de constructie is opgebouwd. Dergelijke lichtgewicht kabelconstructies zijn op zich niet nieuw, bewegende zonnepanelen evenmin. De innovatie zit ‘m in de integratie van beide, waardoor volgens de ontwerpers tot vijfenveertig procent méér zonne-energie kan worden opgewekt met aanzienlijk minder materialen en ruimtegebruik.

Tijdens DDW presenteren Klerk en Koelewijn op Strijp-S hun werkende prototype, eigenhandig gebouwd met materialen van de ‘stort’ - afgezien van het gesponsorde membraan. De constructie wordt gedragen door acht palen met daarbovenop een overkapping van negen bij negen meter. Deze bestaat uit een waterdicht bovennet (van pvc-gecoat doek), waar 21 staven doorheen steken met zonnepanelen eraan bevestigd, en een ondernet van kabels. Vier motoren trekken met gewichten aan de kabels, waardoor de constructie in alle richtingen kan worden gemanipuleerd en de zonnepanelen bovenop kunnen worden gekanteld en gedraaid.

De twee wijzen op Amerikaans onderzoek, dat laat zien dat met dynamische zonnepanelen aanzienlijk méér rendement kan worden geboekt dan wanneer deze bijvoorbeeld plat op de grond liggen. De TU/e-afstudeerders verwachten in Nederland tot gemiddeld dertig procent meer opbrengst te kunnen komen.” In bijvoorbeeld januari, als de zon laag staat, zou zelfs vijftig procent extra rendement kunnen worden geboekt, stelt Klerk. “Dat zijn juist ook de maanden waarin je extra energie nodig hebt.”

Voor de constructie zijn volgens de ontwerpers eindeloos veel toepassingen denkbaar, van carports tot treinstations. Ook DDW-bezoekers komen volgens hen met verrassende suggesties, van overkappingen voor de voetbal-courts van de Johan Cruyff Foundation tot overspanningen voor de starteilanden bij zeilwedstrijden. Ook het dakterras blijkt onder particulieren een populaire tip.

De twee alumni zijn tevreden met hun DDW-stek aan de Torenallee, al is het geen toplocatie zoals het Klokgebouw. “Daar komen duizenden mensen voorbij; die zouden wij met z’n tweeën amper goed te woord kunnen staan”, stelt Koelewijn. Vooruit, ze lopen aan de Torenallee misschien een paar “belangrijke mensen” mis, maar desondanks werden al de nodige complimentjes én visitekaartjes verzameld. Koelewijn: “Constructeurs die Kinegrity zien, zien wel problemen. Begrijpelijk, want constructie-technisch is het een ingewikkeld plaatje. Maar het stáát hier, gebouwd door twee studenten. En dat maakt de kenners wel enthousiast.”

Een bedrijf is Kinegrity nog niet. “Zolang er nog geen geldstromen zijn, is dat ook nog niet zo van belang”, stelt Koelewijn. “We bekijken het stap voor stap. We wilden eerst met een werkend prototype meedoen aan DDW; volgend jaar hopen we een ‘versie 2.0’ te hebben, met een betaalde opdracht en professionele ondersteuning.” Volgens de ontwerpers kunnen bijvoorbeeld de vorm van het dak en de positionering van de zonnepanelen nog worden geoptimaliseerd om de opbrengst verder te vergroten. Ook zouden ze graag andere features toevoegen, waarbij vooral het opvangen van regenwater hun interesse heeft.

‘Kinegrity 2.0’ zou mógelijk een plek kunnen krijgen tijdens Muziek aan de Dommel in 2015. De alumni hebben naar eigen zeggen al een interessant gesprek gevoerd met de organisatie van het evenement, dat volgend jaar ‘zon en beweging’ als thema heeft. Klerk: “Dat sluit perféct aan bij Kinegrity.” Het prototype gaat na DDW waarschijnlijk terug naar de universiteit, die het volgens Klerk wil laten zien op bijvoorbeeld open dagen. Kinegrity als showcase, “helaas wel voor een opleiding die ze niet meer hebben”, aldus Koelewijn. Hij en Klerk behoren tot de laatste afstudeerders van de geschrapte mastertrack Bouwtechniek.